متن عربی

186- و من خطبة له (علیه السلام) فی الوصیة بأمور:
التقوی
أُوصِیکمْ أَیهَا النَّاسُ بِتَقْوَی اللَّهِ وَ کثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَی آلَائِهِ إِلَیکمْ وَ نَعْمَائِهِ عَلَیکمْ وَ بَلَائِهِ لَدَیکمْ فَکمْ خَصَّکمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَککمْ بِرَحْمَةٍ أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَکمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَکمْ.
الموت
وَ أُوصِیکمْ بِذِکرِ الْمَوْتِ وَ إِقْلَالِ الْغَفْلَةِ عَنْهُ وَ کیفَ غَفْلَتُکمْ عَمَّا لَیسَ یغْفِلُکمْ وَ طَمَعُکمْ فِیمَنْ لَیسَ یمْهِلُکمْ فَکفَی وَاعِظاً بِمَوْتَی عَاینْتُمُوهُمْ حُمِلُوا إِلَی قُبُورِهِمْ غَیرَ رَاکبینَ وَ أُنْزِلُوا فِیهَا غَیرَ نَازِلِینَ فَکأَنَّهُمْ لَمْ یکونُوا لِلدُّنْیا عُمَّاراً وَ کأَنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً أَوْحَشُوا مَا کانُوا یوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا کانُوا یوحِشُونَ وَ اشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَیهِ انْتَقَلُوا لَا
عَنْ قَبِیحٍ یسْتَطِیعُونَ انْتِقَالًا وَ لَا فِی حَسَنٍ یسْتَطِیعُونَ ازْدِیاداً أَنِسُوا بِالدُّنْیا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ.
سرعة النفاد
فَسَابِقُوا رَحِمَکمُ اللَّهُ إِلَی مَنَازِلِکمُ الَّتِی أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا وَ الَّتِی رَغِبْتُمْ فِیهَا وَ دُعِیتُمْ إِلَیهَا وَ اسْتَتِمُّوا نِعَمَ اللَّهِ عَلَیکمْ بِالصَّبْرِ عَلَی طَاعَتِهِ وَ الْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِیتِهِ فَإِنَّ غَداً مِنَ الْیوْمِ قَرِیبٌ مَا أَسْرَعَ السَّاعَاتِ فِی الْیوْمِ وَ أَسْرَعَ الْأَیامَ فِی الشَّهْرِ وَ أَسْرَعَ الشُّهُورَ فِی السَّنَةِ وَ أَسْرَعَ السِّنِینَ فِی الْعُمُرِ.

متن فارسی

در سفارش به تقوا
از جمله خطبه ای است از امیرالمومنین علیه السلام: 
ای مردم، من شما را، به پرهیز از خشم خدا و به ستایش فراوان او در برابر نعمتهایی که به شما عطا فرموده، و زندگی مرفهی که برای شما آماده نموده و احسانهایی که برای آزمایش در نزد شما قرار داده، سفارش می کنم.
 چه بسیار است نعمتهایی که شما را به داشتن آن، مخصوص گردانیده و چه فراوان است رحمتهایی که با آنها گناهان و خطاهای شما را جبران کرده است.
 شما، عیوب خویش آشکار ساختید و او پوشانید ، شما خود را در معرض باز خواست و کیفر او قرار دادید و او به شما مهلت داد، همچنین شما را به یاد آوردن مرگ و غافل نبودن از آن سفارش می کنم، و چگونه می توانید از چیزی که هیچگاه از شما غفلت نمی ورزد، غافل بمانید؟ و چگونه (در مهلت خواستن) از چیزی طمع دارید که آن چیز به شما مهلت نخواهد داد؟ پس همین پند دهنده و بیدار کننده برای شما کافی است که مردگانی را مشاهده نمودید که به گورهایشان حمل می شدند در حالی که بدون اراده خود بر دوشها سوار بودند و بدون اراده خود در گورها فرود می آمدند، پس گویی که ایشان از آباد کنندگان دنیا نبودند و گویی که آخرت سر ای همیشگی آنان بوده است، آنها بدانگونه از جایی که وطن داشتند، دوری جستند که گویی که هرگز مونسی در آن نداشته اند و در جائی وطن ساختند که از آن و تنهایی در آن در وحشت بودند، در دنیا به چیزهایی سر گرم و دلخوش بودند که اکنون از آن چیزها جدا گردیده اند و آنچه را که اینک به آن منتقل شده اند (یعنی آخرت) در دنیا تباه و ضایع نمودند، نه دیگر می توانند از اعمال زشت (به کارهای نیک) منتقل و متوجه گردند و نه توانایی دارند اعمال نیک خود را افزون سازند.
 با دنیا انس گرفتند، فریبشان داد و به آن تکیه کردند، بر زمینشان زد.
 پس ای مردم، خدا شما را رحمت کند برای رفتن به سوی منزلهایی که مامور آباد ساختن آنها شده اید (یعنی آخرت) پیشدستی نمایید، منزلهایی که برای به دست آوردن آنها ترغیب شده و به سوی آنها دعوت گردیده اید، (یعنی بهشت) و با شکیبایی در انجام فرمانهای خداوند و دوری از نافرمانی او نعمت وی را بر خود کامل و تمام کنید، پس به راستی که فردا به امروز نزدیک است، چه شتابان است لحظه ها در روز (در یک شبانه روز) و چه شتابان است روزها در ماه و چه شتابان است، ماهها در سال و چه شتابان است سالها در مدت عمر.