متن عربی

221.و من خطبة له (علیه السلام):في مقاصد أخرى‏

(1)فَإِنَّ تَقْوَى اللَّهِ مِفْتَاحُ سَدَادٍ وَ ذَخِيرَةُ مَعَادٍ

(2)وَ عِتْقٌ مِنْ كُلِّ مَلَكَةٍ وَ نَجَاةٌ مِنْ كُلِّ هَلَكَةٍ

(3)بِهَا يَنْجَحُ الطَّالِبُ وَ يَنْجُو الْهَارِبُ وَ تُنَالُ الرَّغَائِبُ‏

فضل العمل‏

(4)فَاعْمَلُوا وَ الْعَمَلُ يُرْفَعُ وَ التَّوْبَةُ تَنْفَعُ وَ الدُّعَاءُ يُسْمَعُ

(5)وَ الْحَالُ هَادِئَةٌ وَ الْأَقْلَامُ جَارِيَةٌ

(6)وَ بَادِرُوا بِالْأَعْمَالِ عُمُراً نَاكِساً أَوْ مَرَضاً حَابِساً أَوْ مَوْتاً خَالِساً

(7)فَإِنَّ الْمَوْتَ هَادِمُ لَذَّاتِكُمْ وَ مُكَدِّرُ شَهَوَاتِكُمْ وَ مُبَاعِدُ طِيَّاتِكُمْ

(8)زَائِرٌ غَيْرُ مَحْبُوبٍ وَ قِرْنٌ غَيْرُ مَغْلُوبٍ وَ وَاتِرٌ غَيْرُ مَطْلُوبٍ

(9)قَدْ أَعْلَقَتْكُمْ حَبَائِلُهُ وَ تَكَنَّفَتْكُمْ غَوَائِلُهُ وَ أَقْصَدَتْكُمْ مَعَابِلُهُ

(10) وَ عَظُمَتْ فِيكُمْ سَطْوَتُهُ وَ تَتَابَعَتْ عَلَيْكُمْ عَدْوَتُهُ‏

(11)وَ قَلَّتْ عَنْكُمْ نَبْوَتُهُ

(12)فَيُوشِكُ أَنْ تَغْشَاكُمْ دَوَاجِي ظُلَلِهِ وَ احْتِدَامُ عِلَلِهِ

(13)وَ حَنَادِسُ غَمَرَاتِهِ وَ غَوَاشِي سَكَرَاتِهِ وَ أَلِيمُ إِرْهَاقِهِ

(14)وَ دُجُوُّ أَطْبَاقِهِ وَ [خُشُونَةُ] جُشُوبَةُ مَذَاقِهِ

(15)فَكَأَنْ قَدْ أَتَاكُمْ بَغْتَةً فَأَسْكَتَ نَجِيَّكُمْ وَ فَرَّقَ نَدِيَّكُمْ

(16)وَ عَفَّى آثَارَكُمْ وَ عَطَّلَ دِيَارَكُمْ

(17)وَ بَعَثَ وُرَّاثَكُمْ يَقْتَسِمُونَ تُرَاثَكُمْ

(18)بَيْنَ حَمِيمٍ خَاصٍّ لَمْ يَنْفَعْ وَ قَرِيبٍ مَحْزُونٍ لَمْ يَمْنَعْ وَ آخَرَ شَامِتٍ لَمْ يَجْزَعْ‏

فضل الجد

(19)فَعَلَيْكُمْ بِالْجَدِّ وَ الِاجْتِهَادِ وَ التَّأَهُّبِ وَ الِاسْتِعْدَادِ وَ التَّزَوُّدِ فِي مَنْزِلِ الزَّادِ

(20)وَ لَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا كَمَا غَرَّتْ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ مِنَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ الْخَالِيَةِ

(21)الَّذِينَ احْتَلَبُوا دِرَّتَهَا وَ أَصَابُوا غِرَّتَهَا

(22)وَ أَفْنَوْا عِدَّتَهَا

(23)وَ أَخْلَقُوا جِدَّتَهَا

(24)وَ أَصْبَحَتْ مَسَاكِنُهُمْ أَجْدَاثاً وَ أَمْوَالُهُمْ مِيرَاثاً

(25)لَا يَعْرِفُونَ مَنْ أَتَاهُمْ وَ لَا يَحْفِلُونَ مَنْ بَكَاهُمْ وَ لَا يُجِيبُونَ مَنْ دَعَاهُمْ

(26)فَاحْذَرُوا الدُّنْيَا فَإِنَّهَا غَدَّارَةٌ غَرَّارَةٌ خَدُوعٌ

(27)مُعْطِيَةٌ مَنُوعٌ مُلْبِسَةٌ نَزُوعٌ

(28)لَا يَدُومُ رَخَاؤُهَا وَ لَا يَنْقَضِي عَنَاؤُهَا وَ لَا يَرْكُدُ بَلَاؤُهَا

و منها في صفة الزهاد

(29)كَانُوا قَوْماً مِنْ أَهْلِ الدُّنْيَا وَ لَيْسُوا مِنْ أَهْلِهَا فَكَانُوا فِيهَا كَمَنْ لَيْسَ مِنْهَا 

(30)عَمِلُوا فِيهَا بِمَا يُبْصِرُونَ وَ بَادَرُوا فِيهَا مَا يَحْذَرُونَ

(31)تَقَلَّبُ أَبْدَانِهِمْ بَيْنَ ظَهْرَانَيْ أَهْلِ الْآخِرَةِ

(32)وَ يَرَوْنَ أَهْلَ الدُّنْيَا يُعَظِّمُونَ مَوْتَ أَجْسَادِهِمْ وَ هُمْ أَشَدُّ إِعْظَاماً لِمَوْتِ قُلُوبِ أَحْيَائِهِمْ‏.

متن فارسی

از خطبه­ های آن حضرت است در سفارش به تقوی و زهد از دنیا و یاد مرگ.

(1)همانا تقوای الهی کلید هر رستگاری و توشه آخرت است.

(2)وسیله آزادی از هر بندگی است، و باعث نجات و رهایی از هر هلاکت می­باشد.

(3)با آن حاجت هر درخواست کننده روا میشود، و فرار کننده از بلا نجات یابد، و به چیزهای مرغوب و خوب دست یابی میشود.

(4)پس عمل کنید در حالی­ که عمل بالا میرود، و توبه و بازگشتن سود میدهد، و دعا شنیده که میشود.

(5)و حال و وضعیت آرام و قلمها روان است.

(6)و پیشی بگیرید با علمهای خود از تمام شدن عمری که برعکس(رویه نقصان)میرود، یا از مرضی که انسان را از فعالیت بازمیدارد، و یا مرگی که روح را میرباید.

(7)زیرا که مرگ ویران کننده لذّتهای شما،  وآلوده کننده شهوتهای شما، و دور کننده پاکیها و دوشت داشتنیهای شما است.

(8)زیارت کننده ایست دوست نداشتنی، و حریفی است بی­شکست، و خون بگردنی است که مطالبه و بازخواست نمی­شود.

(9)به شما بند شده دامهای او، و شما را راگرفته فتنه­ها و بلاهای او، و شما را نشانه گرفته تیرهای او.

(10)و قهر و غلبه آن در بین شما بزرگ، و حمله او بر شما پی در پی شده است.

(11)و بی اثر بودن شمشیرش در شما کم شده است.

(12)پس نزدیک است که شما را فراگیرد تاریکیهای سایه­ هایش، و شعله ور شدن بیماریش.

(13)و ظلمهای سختیهایش، و پوشش بیهوشیهایش، ودردمند بودن جان گرفتنش.

(14)و تاری فراگیر آن، و درشت و سخت بودن مزّه آن.

(15)پس گویا که ناگهانی بر شما حمله نموده پس رازگویان شما را ساکت، و جمعیت شما را از بین برده، و خانه ­های شما را تعطیل کرده است.

(16)-و آثار و نشانه های شما را از بین برده ،و خانه های شما را تعطیل کرده است.

(17)و وارثان شما را تحریک کرده و برانگیخته که میراث شما را قسمت می­کنند.

(18)در میان خویش مخصوص که به تو سود نداشته، و خویشاوند اندوهگینی که از تو دفاع نکرده و دیگری که شماتت کننده است و از مرگ تو ناراحت نشده است.

(19)پس بر شما باد سعی و تلاش نمودن، و آماده و مهیّا شدن، و توشه برداشتن از جایگاه توشه.

(20)و زندگی شما را نفریبد همچنانکه فریب داد آنهایی را که پیش از شما بودند از امتهای گذشته و قرنهای از بین رفته.

(21)آنهاییکه شیر دنیا را دوشیدند، و از غفلت آن استفاده بردند.

(22)و نعمتهای شمرده شده آنرا فانی نمودند.

(23)و تازگی و طروات آنرا کهنه نمودند.

(24)مسکنهای آنها برها و ثروتهای آنان میراث گشت.

(25)آنهایی را که به زیارتشان میآیند نمیشناسد، و به کسانی که به آنها میگریند اهمیت نمیدهند، و به آنهایی که ایشانرا می­خواند جواب نمی­دهند.

(26)پس از دنیا خذر کنید جون بی­وفا است و فریبنده است و حیله ­گر است.

(27)بخشنده است و منع کننده، پوشاننده است و کَننده.

(28)آسایش و راحتی او همیشه نمی­ماند و زحمتها و مشقتهایش پایان نمی­یابد، و بلاهایش آرام نمی­گیرد.

از آن خطبه است درباره توصیف زاهدان و پارسایان.

(29)گروهی بودند که به ظاهر از اهل دنیا بودند ولی در واقع اهل آن نبودند، و پس در دنیا مانند کسی وبدند که از دنیا نباشد.

(30)در دنیا عمل کرده­اند به آنچه با بصیرت درک کرده­اند، و پیشدستی نموده­اند به آنچه از آن حذر و واهمه داشتند.

(31)بدنهای آنها پشت سر و درمیان اهل آخرت میگردد.

(32)می­بینند که اهل دنیا مردن بدنهای خود را بزرگ میشمارند، و آنها مردن دلهای زنده خود را بسیار بزرگ و مهم میشمارند.