متن عربی

ص : (55)
11-  و من كلام له ( عليه السلام ) لابنه محمد ابن الحنفية لما أعطاه الراية يوم الجمل :
تَزُولُ الْجِبَالُ وَ لَا تَزُلْ عَضَّ عَلَى نَاجِذِكَ أَعِرِ اللَّهَ جُمْجُمَتَكَ تِدْ فِي الْأَرْضِ قَدَمَكَ ارْمِ بِبَصَرِكَ أَقْصَى الْقَوْمِ وَ غُضَّ بَصَرَكَ وَ اعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ .

متن فارسی

ص   45
از مطالبى كه آن حضرت به فرزندش محمد حنفيه به هنگام تحويل پرچم در جنگ بوى سفارش كرد اين بود: اگر كوهها تغيير كنند تو تغيير مكن دندانهايت را روى هم بفشار سرباز باش (سرت را به خدا عاريه بده) پايت را در زمين استوار كن چشمت آخر دشمن را هدف قرار دهد (به هنگام حمله) چشمت را ببند يقين داشته باش كه پيروزى از طرف خداى عزيز است.