متن عربی

186.و من خطبة له (علیه السلام):يحمد اللّه و يثني على نبيه و يعظ

حمد اللّه‏

(1)الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَظْهَرَ مِنْ آثَارِ سُلْطَانِهِ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِهِ مَا حَيَّرَ مُقَلَ الْعُقُولِ مِنْ عَجَائِبِ قُدْرَتِهِ

(2)وَ رَدَعَ خَطَرَاتِ هَمَاهِمِ النُّفُوسِ عَنْ عِرْفَانِ كُنْهِ صِفَتِهِ‏

الشهادتان‏

(3)وَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ شَهَادَةَ إِيمَانٍ وَ إِيقَانٍ وَ إِخْلَاصٍ وَ إِذْعَانٍ

(4)وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ

(5)أَرْسَلَهُ وَ أَعْلَامُ الْهُدَى دَارِسَةٌ وَ مَنَاهِجُ الدِّينِ طَامِسَةٌ

(6)فَصَدَعَ بِالْحَقِّ وَ نَصَحَ لِلْخَلْقِ‏ وَ هَدَى إِلَى الرُّشْدِ وَ أَمَرَ بِالْقَصْدِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ‏

العظة

(7)وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً وَ لَمْ يُرْسِلْكُمْ هَمَلًا

(8) عَلِمَ مَبْلَغَ نِعَمِهِ عَلَيْكُمْ وَ أَحْصَى إِحْسَانَهُ إِلَيْكُمْ

(9)فَاسْتَفْتِحُوهُ وَ اسْتَنْجِحُوهُ وَ اطْلُبُوا إِلَيْهِ وَ اسْتَمْنِحُوهُ

(10)فَمَا قَطَعَكُمْ عَنْهُ حِجَابٌ وَ لَا أُغْلِقَ عَنْكُمْ دُونَهُ بَابٌ

(11)وَ إِنَّهُ لَبِكُلِّ مَكَانٍ وَ فِي كُلِّ حِينٍ وَ أَوَانٍ وَ مَعَ كُلِّ إِنْسٍ وَ جَانٍّ

(12)لَا يَثْلِمُهُ الْعَطَاءُ وَ لَا يَنْقُصُهُ الْحِبَاءُ

(13)وَ لَا يَسْتَنْفِدُهُ سَائِلٌ وَ لَا يَسْتَقْصِيهِ نَائِلٌ

(14)وَ لَا يَلْوِيهِ شَخْصٌ عَنْ شَخْصٍ وَ لَا يُلْهِيهِ صَوْتٌ عَنْ صَوْتٍ

(15)وَ لَا تَحْجُزُهُ هِبَةٌ عَنْ سَلْبٍ

(16)وَ لَا يَشْغَلُهُ غَضَبٌ عَنْ رَحْمَةٍ وَ لَا تُولِهُهُ رَحْمَةٌ عَنْ عِقَابٍ

(17)وَ لَا يُجِنُّهُ الْبُطُونُ عَنِ الظُّهُورِ وَ لَا يَقْطَعُهُ الظُّهُورُ عَنِ الْبُطُونِ

(18)قَرُبَ فَنَأَى وَ عَلَا فَدَنَا

(19)وَ ظَهَرَ فَبَطَنَ وَ بَطَنَ فَعَلَنَ وَ دَانَ وَ لَمْ يُدَنْ

(20)لَمْ يَذْرَأِ الْخَلْقَ بِاحْتِيَالٍ وَ لَا اسْتَعَانَ بِهِمْ لِكَلَالٍ

(21) أُوصِيكُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ فَإِنَّهَا الزِّمَامُ وَ الْقِوَامُ

(22)فَتَمَسَّكُوا بِوَثَائِقِهَا وَ اعْتَصِمُوا بِحَقَائِقِهَا

(23)تَؤُلْ بِكُمْ إِلَى أَكْنَانِ الدَّعَةِ وَ أَوْطَانِ السَّعَةِ

(24)وَ مَعَاقِلِ الْحِرْزِ وَ مَنَازِلِ الْعِزِّ

(25)فِي‏ يَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ وَ تُظْلِمُ لَهُ الْأَقْطَارُ

(26)وَ تُعَطَّلُ فِيهِ صُرُومُ الْعِشَارِ

(27)وَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَزْهَقُ كُلُّ مُهْجَةٍ وَ تَبْكَمُ كُلُّ لَهْجَةٍ

(28)وَ تَذِلُّ الشُّمُّ الشَّوَامِخُ وَ الصُّمُّ الرَّوَاسِخُ

(29)فَيَصِيرُ صَلْدُهَا سَرَاباً [رَقْرَاقاً] رَقْرَقاً وَ مَعْهَدُهَا قَاعاً سَمْلَقاً

(30)فَلَا شَفِيعٌ يَشْفَعُ وَ لَا حَمِيمٌ يَنْفَعُ وَ لَا مَعْذِرَةٌ تَدْفَعُ‏.

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است در ثنا و ستایش خدا و مدح رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و سفارش به تقوی و اوضاع قیامت.

(1)سپاس و ستایش خدائی را که از نشانه های سلطنت خود و جلالت بزرگواریش چیزهایی را ظاهر نمود که چشمهای عقلها را از عجایب قدرتش حیران نمود.

(2)و خطوراندیشه ها و تصمیمهای نفوس را مانع شد از شناختن واقعیت و حقیقت صفت او.

(3)و شهادت میدهم که معبودی جز خدا نیست شهادتی که از روی ایمان و یقین و اخلاص و اعتقاد است.

(4)و شهادت میدهم که حضرت محمد بنده و فرستاده او است.

(5)خدا او را برانگیخت در حالی­که نشانه های هدایت کهنه، وراههای روشن دین محو و از بین رفته بود.

(6)پس حق را روشن نمود، خلق را نصیحت و خیرخواهی کرد، وبراستی و درستی خداست نمود، و به میانه روی و عدالت امر کرد، رحمت خدا به او خاندانش باد.

(7)و بدانید که ای بندگان خدا که او شما را بیهوده و سرسری نیافریده، و مهمل رها نکرده است.

(8)اندازه نعمتهای خود را که به شما داده است میداند، و احسانهای خود را که به شما نموده کاملاً شمارش نموده است.

(9)پس از او فتح و پیروزی بخوایهد، و روا شدن حاجتها را از او بخواهید، و بسوی او اظهار طلب و درخواست کنید، و عطا وبخشش اورا درخواست کنید.

(10)پس حجابی و حائلی شما را از او نبریده، و دری از او بروی شما بسته نشده است.

(11)و او را در هر مکان، ودر هر موقع و زمان با هر انسان و جنّ می­باشد.

(12)جود وعطا او را رخنه وارد نمی­کند، بخش او را کم و ناقس نمی­سازد.

(13)درخواست سؤال کننده او را تمام نمی­کند، بخشش و عطا نعمت او را به پایان نمی­رساند.

(14)و شخصی اورا از دیگری برنمی­گرداند، وصدایی او را از صدای دیگر مشغول نمی­سازد.

(15)و مانع او نمی­شود بخششی از گرفتن(بخشش نعمتی از گرفتن نعمت دیگر مانع نمی­شود).

(16)و او را غصب نمودن از رحمت مشغول نمی­کند، و رحمت او از عذاب غافل نمی­سازد(أر حین رحمت به کسی ممکن است به دیگری عذاب کند).

(17)باطن بودن او را از ظاهر بودن نمی­پوشاند، و ظاهر بودن او را از باطن بودن مانع نمی­شود(درعین ظاهر بودن باطن است).

(18)و با علم و احاطه به مخلوقات نزدیک است و ذاتاً دور است، با حول و قدرت خود بلند و بالا و با رحمت خود نزدیک است.

(19)و با دلایل وجود ظاهر است وبا کنه ذاتش باطن است، ذاتش باطن و مخفی است وبا آثار خود را آشکارنموده است وبر بندگانش در مقابل اعمال پاداش میدهد ولی به او پاداش داده نمی­شود و حساب و کتاب برایش نیست.

(20)مخلوقات از راه با بکارانداختن فکر و اندیشه نیافریده، وبخاطر ناتوانی و خستگی از آنها یاری نخواسته است.

(21)بندگان خدا شما را سفارش به تقوای الهی می­کنم چون آن افسار نگهدارنده و تکیه گاه برپادارنده است.

(22)پس بدستگیره های آن چنگ بزنید، و به حقایق و قواعد آن دست بزنید.

(23)میرساند شما را به جایگاههای استراحت ومسکنهای وسیع.

(24)و به حصارهای محفوظ و نگهدارنده و منزلهای عزت و بزرگواری.

(25)در روزی که چشمها در آن خیره و باز میماند، و اطراف و جوانب جهان تاریک می­شود.

(26)و کلّه های شتران ده ماهه آبستن تعطیل و بی­صاحب می­ماند.

(27)و در صور دمیده می­شود پس هر حانی هلاک می­­شود، وهر زبانی لال می­گردد.

(28)و کوهها بلند و صخره های محکم ذلیل و خورد می­شود.

(29)پس سنگهای سخت آن چون سراب درخشان، و قرارگاه آن زمین هموار می­گردد.

(30)پس نه شفاعت کننده ای شفاعت می­کند، و نه دوست مهربانی دفاع می­کند، و نه عذرخواهی سود می­بخشد.