متن عربی

70-  و من كتاب له (عليه السلام) إلى سهل بن حنيف الأنصاري و هو عامله على المدينة في معنى قوم من أهلها لحقوا بمعاوية :
أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رِجَالًا مِمَّنْ قِبَلَكَ يَتَسَلَّلُونَ إِلَى مُعَاوِيَةَ فَلَا تَأْسَفْ عَلَى مَا يَفُوتُكَ مِنْ عَدَدِهِمْ وَ يَذْهَبُ عَنْكَ مِنْ مَدَدِهِمْ فَكَفَى لَهُمْ غَيّاً وَ لَكَ مِنْهُمْ شَافِياً فِرَارُهُمْ مِنَ الْهُدَى وَ الْحَقِّ وَ إِيضَاعُهُمْ إِلَى الْعَمَى وَ الْجَهْلِ فَإِنَّمَا هُمْ أَهْلُ دُنْيَا مُقْبِلُونَ عَلَيْهَا وَ مُهْطِعُونَ إِلَيْهَا وَ قَدْ عَرَفُوا الْعَدْلَ وَ رَأَوْهُ وَ سَمِعُوهُ وَ وَعَوْهُ وَ عَلِمُوا أَنَّ النَّاسَ عِنْدَنَا فِي الْحَقِّ أُسْوَةٌ فَهَرَبُوا إِلَى الْأَثَرَةِ فَبُعْداً لَهُمْ وَ سُحْقاً إِنَّهُمْ وَ اللَّهِ لَمْ يَنْفِرُوا مِنْ جَوْرٍ وَ لَمْ يَلْحَقُوا بِعَدْلٍ وَ إِنَّا لَنَطْمَعُ فِي هَذَا الْأَمْرِ أَنْ يُذَلِّلَ اللَّهُ لَنَا صَعْبَهُ وَ يُسَهِّلَ لَنَا حَزْنَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ السَّلَامُ .

متن فارسی

ص   832
امام عليه السلام در نامه خود به سهل بن حنيف انصارى كه فرماندار آن حضرت در مدينه بود، در باره تعدادى از اقوام وى كه به معاويه ملحق شده بودند
ص   833
چنين نوشت:

پس از حمد خدا و رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلم اطلاع يافته ام كه تعدادى از نزديكانت مخفيانه به معاويه پيوسته اند. از اين كه تعدادى از خويشاوندانت را از دست داده و از همكارى آنان محروم شده اى ناراحت مباش. اين فرار دليل گمراهى آنان و براى عقوبتشان كافى است.از هدايت و حق فرار كرده و خيلى سريع به كوردلى و نادانى پناه برده اند. جاى ترديد نيست كه دنيا طلب بودند و به آن توجه داشتند و دنبال آن مى دويدند.اينان عدل را درك كرده و ديده بودند، شنيده و حفظ داشتند. مى دانستند كه همه مردم در نظر ما از نظر حقوق (و اوامر الهى) مساوى هستند. بهمين جهت براى سود بيشتر فرار كردند، مرگ و عذاب بر آنها. بخدا سوگند بدون ترديد نه از ظلم فرار كردند و نه به عدل پناه بردند. من در اين مورد آرزو دارم كه خدا مشكلات را حل كند و ناهموارى ها را ان شاء اللّه بر طرف گرداند.درود، رحمت و بركات خدا بر تو باد.