متن عربی
[371] .قَالَ (علیه السلام): (1) يَا ابْنَ آدَمَ الرِّزْقُ رِزْقَانِ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَ رِزْقٌ يَطْلُبُكَ فَإِنْ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاكَ فَلَا تَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِكَ عَلَى هَمِّ يَوْمِكَ كَفَاكَ [كُلَّ يَوْمٍ] كُلُّ يَوْمٍ عَلَى مَا فِيهِ.
(2)فَإِنْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى سَيُؤْتِيكَ فِي كُلِّ غَدٍ جَدِيدٍ مَا قَسَمَ لَكَ وَ إِنْ لَمْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَمَا تَصْنَعُ بِالْهَمِّ فِيمَا لَيْسَ لَكَ .
(3)وَ [لَمْ يَسْبِقْكَ] لَنْ يَسْبِقَكَ إِلَى رِزْقِكَ طَالِبٌ وَ لَنْ يَغْلِبَكَ عَلَيْهِ غَالِبٌ وَ لَنْ يُبْطِئَ عَنْكَ مَا قَدْ قُدِّرَ لَكَ.
(4)[قال الرضي و قد مضى هذا الكلام فيما تقدم من هذا الباب إلا أنه هاهنا أوضح و أشرح فلذلك كررناه على القاعدة المقررة في أول الكتاب]
متن فارسی
امام (عليه السّلام) فرمود:روزی دو نوع است: روزی که تو آنرا می طلبی، و روزی که آن تو را می طلبد و اگر تو بسوی آن نروی آن بسوی تو می آید، پس اندوه سالت را بر اندوه روزت حمل مکن، ترا کفایت می کند هر روز آنچه در آن است.
(2)اگرسال از عمر تو باشد خدای متعال در هر روز تازه آنچه را که برای تو قسمت شده می آورد، و اگر سال از عمر تو نباشد پس چه کار داری با اندوه آنچه از آن تو نیست.
(3)هرگز از تو پیشی نخواهد گرفت به روزی تو هیچ جوینده، و هرگز نمی تواند در آن بر تو غلبه کند هیچ غلبه کننده، و از تو تأخیر نمی کند آنچه بر تو مقر شده است.
(4)این سخن در گذشته این باب(در شماره 259) گذشت، الا اینکه در اینجا روشنتر و مشروح تر بود لذا آنرا طبق قاعده مقرر در اول این کتاب تکرار نمودیم.
قبلی بعدی