متن عربی

«46»
46- و من کلام له (علیه السلام) عند عزمه علی المسیر إلی الشام و هو دعاء دعا به ربه عند وضع رجله فی الرکاب:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِک مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ کآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِی الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِی السَّفَرِ وَ أَنْتَ الْخَلِیفَةُ فِی الْأَهْلِ وَ لَا یجْمَعُهُمَا غَیرُک لِأَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لَا یکونُ مُسْتَصْحَباً وَ الْمُسْتَصْحَبُ لَا یکونُ مُسْتَخْلَفاً.

متن فارسی

(در راه شام)کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام در آن وقت که قصد رفتن به سوی شام را داشت:
 خداوندا همانا من از رنج سفر و اندوه بازگشت (که مبادا در غیاب من اتفاق ناراحت کننده ای پیش آمده باشد) و بدحالی و زشتی چهره خانواده و مال (که مبادا خسارت جانی یا مالی پیش آمده باشد) به تو پناه می برم، خداوندا، تو در سفر، یار و مصاحب و در خانواده، جانشین هستی که جز تو هیچکس نمی تواند آن دو را با هم گرد آورد، (که در یک زمان هم در سفر باشد، هم در حضر) برای اینکه جانشین نمی تواند مصاحب سفر باشد و مصاحب سفر نمی تواند جانشین انسان در خانواده باشد.