ستودن بيش از آنچه كه سزاوار است نوعى چاپلوسى ، و كمتر از آن ، درماندگى يا حسادت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  دعایی از آن حضرت ( خطبه شماره 218 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

.218و من دعاء له (علیه السلام)يلجأ فيه إلى اللّه ليهديه إلى الرشاد

(1)اللَّهُمَّ إِنَّكَ آنَسُ الْآنِسِينَ لِأَوْلِيَائِكَ وَ أَحْضَرُهُمْ بِالْكِفَايَةِ لِلْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيْكَ

(2)تُشَاهِدُهُمْ فِي سَرَائِرِهِمْ وَ تَطَّلِعُ عَلَيْهِمْ فِي ضَمَائِرِهِمْ

(3)وَ تَعْلَمُ مَبْلَغَ بَصَائِرِهِمْ

(4)فَأَسْرَارُهُمْ لَكَ مَكْشُوفَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَيْكَ مَلْهُوفَةٌ

(5) إِنْ أَوْحَشَتْهُمُ الْغُرْبَةُ آنَسَهُمْ ذِكْرُكَ

(6)وَ إِنْ صُبَّتْ عَلَيْهِمُ الْمَصَائِبُ لَجَئُوا إِلَى الِاسْتِجَارَةِ بِكَ

(7)عِلْماً بِأَنَّ أَزِمَّةَ الْأُمُورِ بِيَدِكَ وَ مَصَادِرَهَا عَنْ قَضَائِكَ‏

(8)اللَّهُمَّ إِنْ فَهِهْتُ عَنْ مَسْأَلَتِي أَوْ عَمِيتُ عَنْ طِلْبَتِي

(9)فَدُلَّنِي عَلَى مَصَالِحِي وَ خُذْ بِقَلْبِي إِلَى مَرَاشِدِي

(10)فَلَيْسَ ذَلِكَ بِنُكْرٍ مِنْ هِدَايَاتِكَ وَ لَا بِبِدْعٍ مِنْ كِفَايَاتِكَ

(11)اللَّهُمَّ احْمِلْنِي عَلَى عَفْوِكَ وَ لَا تَحْمِلْنِي عَلَى عَدْلِكَ‏.


متن فارسی

از دعاهای آن حضرت است.

(1)خدایا تو مأنوس ترین مأنوسان می­باشی بر دوستانت، و حاضرترین همه هستی برای کفایت نمودن به کسانی که به تو توکل کرده­اند.

(2)باطن و درون آنها را می­بینی، و از ضمیر و قلب آنها آگاه می­باشی.

(3)و اندازه بصیرت و عقل آنها را میدانی.

(4)پس رازهای آنها به تو نمایان و روشن است و دلهای ایشان به سویی تو حسرت زده نگران است.

(5)اگر غریبی و تنهایی آنها را به وحشت اندازد یاد تو آنها را انس و آرامش می­بخشد.

(6)و اگر مصیبتها و بلاها بر آنها فروریخته شود در بدست آوردن خیر به تو پناهنده  می­شوند.

(7)چون میدانند که زمام کارها در دست تو است، و صدور آنها با امر و قضای تو است.

(8)بارخدایا اگر راه سؤال و درخواست را ندانم و یا در سؤال و درخواست حیران بمانم.

(9)پس مرا صلاح و خیرم راهنمایی کن، و دلم را به سوی آنچه رشد و صلاح من است هدایت کن.

(10)که این از راهنمایی های تو ناشناخته و از کفایتهای تو بی­سابقه نیست.

(11)خدایا با من با عفو و بخشش خود معامله و رفتار کن و با عدالت خود معامله نکن.

قبلی بعدی