بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  در سحرگاه روزی که ضربت خورد ( خطبه شماره 70 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

70. قَالَ (علیه السلام):  في سحرة اليوم الذي ضرب فيه‏

1.      مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ فَسَنَحَ لِي رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا ذَا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ الْأَوَدِ وَ اللَّدَدِ فَقَالَ ادْعُ عَلَيْهِمْ .

2.      فَقُلْتُ أَبْدَلَنِي اللَّهُ بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدَلَهُمْ بِي شَرّاً لَهُمْ مِنِّي‏.

[قال الشريف يعني بالأود الاعوجاج و باللدد الخصام و هذا من أفصح الكلام‏]


متن فارسی

70.از یک سخن آن حضرت در سحرگاه روزی که ضربت خورد

  1. همین طور که نشستم چشم مرا خواب گرفت و رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در نظرم آمد ،عرضه داشتم :ای رسول خدا ،چه کجروی ها و دشمنی ها از امت تو دیدم !فرمود:«بر آنها نفرین کن»
  2. گفتم خداوند به جای آنان بهتر ازآنان را نصیب من سازد !وبه جای من بدتر از مرا بر آنان مسلط گرداند!

مؤلف :اود  یعنی کجروی،و لدد یعنی دشمنی .واین جمله از شیواترین سخنان است.

قبلی بعدی