اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید علی نقی فیض السلام)  >  در دوستى و دشمنى ( حکمت شماره 260 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

260.وَ قَالَ (علیه السلام) :أَحْبِبْ حَبِیبَكَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ بَغِیضَكَ يَوْماً مَا وَ أَبْغِضْ بَغِیضَكَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ حَبِیبَكَ يَوْماً مَا .


متن فارسی

 امام علیه السّلام (در دوستى و دشمنى) فرموده است :
1-دوست خود را دوست دار به اندازه اى كه تجاوز در آن نباشد (او را بر همه اسرار آگاه مساز) شاید روزى از روزها دشمنت گردد (و پشیمان شوى) 2-  و دشمنت را دشمن دار از روى میانه روى (پرده درى مكن) شاید روزى از روزها دوستت گردد (و شرمنده و افسرده شوى).

قبلی بعدی