چون دنيا به كسى روى آورد ، نيكى هاى ديگران را به او عاريت دهد ، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نيز بربايند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید علی نقی فیض السلام)  >  در باره سخن ( حکمت شماره 373 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

373.وَ قَالَ (علیه السلام) :الْكَلَامُ فِی وِثَاقِكَ مَا لَمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ فَإِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِی وِثَاقِهِ فَاخْزُنْ لِسَانَكَ كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ
 

«1268»

وَرِقَكَ فَرُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً .

 


متن فارسی

ص1268

 امام علیه السّلام (در باره سخن) فرموده است :
1-سخن در قید و بند تو مى باشد تا آنرا نگفته اى و چون به زبان آوردى تو در بند آن هستى (پیشتر تو بر آن مسلّط بودى و اكنون آن بر تو چه سود رساند چه زیان) 2-  پس زبانت را (در خزینه دهان) نگاه دار چنانكه طلا و نقره را در خزینه مى نهى كه بسا یك كلمه نعمتى را از دست مى دهد و عذاب و گرفتارى پیش مى آورد (بنا بر این باید پرگوئى نكرده پیش از اندیشه سخن نگفت).

قبلی بعدی