چون دنيا به كسى روى آورد ، نيكى هاى ديگران را به او عاريت دهد ، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نيز بربايند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید جعفر شهیدی)  >  درباره زبير و بيعت او ( خطبه شماره 8 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

8-  و من كلام له ( عليه السلام ) يعني به الزبير في حال اقتضت ذلك و يدعوه للدخول في البيعة ثانية :
يَزْعُمُ أَنَّهُ قَدْ بَايَعَ بِيَدِهِ وَ لَمْ يُبَايِعْ بِقَلْبِهِ فَقَدْ أَقَرَّ بِالْبَيْعَةِ وَ ادَّعَى الْوَلِيجَةَ فَلْيَأْتِ عَلَيْهَا بِأَمْرٍ يُعْرَفُ وَ إِلَّا فَلْيَدْخُلْ فِيمَا خَرَجَ مِنْهُ .


متن فارسی

و از خطبه ‏هاى اوست  كه بدان زبير را در نظر دارد و در حالى كه مقتضى آن بوده، فرموده است.

پندارد با دستش بيعت كرده است، نه با دلش. پس بدان چه به دستش كرده اعتراف مى كند، و به آنچه به دلش بوده ادعا. پس بر آنچه ادعا كند روشن بايد، يا در آنچه بود و از آن بيرون رفت درآيد.

قبلی بعدی