متن عربی

238-  و من كلام له ( عليه السلام ) في شأن الحكمين و ذم أهل الشام :
جُفَاةٌ طَغَامٌ وَ عَبِيدٌ أَقْزَامٌ جُمِعُوا مِنْ كُلِّ أَوْبٍ وَ تُلُقِّطُوا مِنْ كُلِّ شَوْبٍ مِمَّنْ يَنْبَغِي أَنْ يُفَقَّهَ وَ يُؤَدَّبَ وَ يُعَلَّمَ وَ يُدَرَّبَ وَ يُوَلَّى عَلَيْهِ وَ يُؤْخَذَ عَلَى يَدَيْهِ لَيْسُوا مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ وَ لَا مِنَ الَّذِينَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإِيمانَ أَلَا وَ إِنَّ الْقَوْمَ اخْتَارُوا لِأَنْفُسِهِمْ أَقْرَبَ الْقَوْمِ مِمَّا تُحِبُّونَ وَ إِنَّكُمُ اخْتَرْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ أَقْرَبَ الْقَوْمِ مِمَّا تَكْرَهُونَ وَ إِنَّمَا عَهْدُكُمْ بِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ قَيْسٍ بِالْأَمْسِ يَقُولُ إِنَّهَا فِتْنَةٌ فَقَطِّعُوا أَوْتَارَكُمْ وَ شِيمُوا سُيُوفَكُمْ فَإِنْ كَانَ صَادِقاً فَقَدْ أَخْطَأَ بِمَسِيرِهِ غَيْرَ مُسْتَكْرَهٍ وَ إِنْ كَانَ كَاذِباً فَقَدْ لَزِمَتْهُ التُّهَمَةُ فَادْفَعُوا فِي صَدْرِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ بِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ وَ خُذُوا مَهَلَ الْأَيَّامِ وَ حُوطُوا قَوَاصِيَ الْإِسْلَامِ أَ لَا تَرَوْنَ إِلَى بِلَادِكُمْ تُغْزَى وَ إِلَى صَفَاتِكُمْ تُرْمَى .

متن فارسی

درباره دو داور عراق و شام و نكوهش شاميان :

درشتخويانى دون پايه، بندگانى فرومايه از هر گوشه اى گرد آوريده، و از اين سو و آن سو چيده. مردمى كه بايستى احكام دينشان اندوزند و ادبشان بياموزند، و تعليمشان دهند و كار آزموده شان كنند، و بر آنان سرپرست بگمارند، و دستشان گيرند و  آزادشان نگذارند  نه از مهاجرانند و نه از انصار، و نه از آنان كه در خانه ماندند  در ايمان استوار . آگاه باشيد كه مردم براى خود كسى را گزيدند كه بدانچه دوست مى دارند از همه نزديكتر است، و شما كسى را گزيديد كه بدانچه ناخوش مى شماريد از همه نزديكتر. ديديد ديروز عبدالله پسر قيس چه مى گفت: فتنه اى آغاز شده است، پس زه كمانهاى خود را باز كنيد و شمشيرهاى خويش را در نيام نهيد. اگر ابوموسى در آنچه گفت راستگو بود، با آمدنش  نزد ما  بى آنكه مجبور باشد خطا كرد، و اگر دروغگو بود راه تهمت را بر خود واكرد. عبدالله پسر عباس را روبروى عمرو پسر عاص بگماريد، فرصتى را كه هست غنيمت شماريد و شهرهاى دوردست را در دست خود نگاه داريد! نمى بينيد چگونه در آن شهرها آتش جنگ سوزان است، و خان و مانها ويران.