اى اسيران آرزوها ، بس كنيد! زيرا صاحبان مقامات دنيا را تنها دندان حوادث روزگار به هراس افكند، اى مردم كار تربيت خود را خود بر عهده گيريد، و نفس را از عادت هايى كه به آن حرص دارد باز گردانيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  حکومت در آخرالزمان ( حکمت شماره 102 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

102.و قال علیه السلام:

يأْتِي على النّاسِ زمانٌ لا يُقرّبُ فِيهِ إِلّا الْماحِلُ و لا يُظرّفُ فِيهِ إِلّا الْفاجِرُ و لا يُضعّفُ فِيهِ إِلّا الْمُنْصِفُ يعُدُّون الصّدقة فِيهِ غُرْماً و صِلة الرّحِمِ‏ منّاً و الْعِبادة اسْتِطالةً على النّاسِ . فعِنْد ذلِك يكُونُ السُّلْطانُ بِمشُورةِ النِّساءِ-  و إِمارةِ الصِّبْيانِ و تدْبِيرِ الْخِصْيانِ .


متن فارسی

و درود خدا بر او ، فرمود :  روزگاری بر مردم بیاید که مقرب نباشد مگر سخن چین و خوش طبع به شمار نیاید مگر تبهکار و ناتوان شمرده نگردد مگر منصف. صدقه را غرامت شمارند و صله رحم را منت گذارند و عبادت را مایه ی برتری جویی بر مردم بدانند.در آن زمان حکومت با مشورت زنان و فرمانروایی کودکان و تدبیر خواجگان باشد!

قبلی بعدی