(مردمى را در مرگ يكى از خويشاوندانشان چنين تسليت گفت) مْردن از شما آغاز نشده ، و به شما نيز پايان نخواهد يافت. اين دوست شما به سفر مى رفت، اكنون پنداريد كه به يكى از سفرها رفته ؛ اگر او باز نگردد شما به سوى او خواهيد رفت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  ثمرۀ شکر و دعا و توبه ( حکمت شماره 427 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

427.وَ قَالَ(عليه السلام ):

  1. مَا كَانَ اللَّهُ لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ.
  2. وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَةِ.

متن فارسی

و فرمود (علیه السلام):

  1. نشود كه خدا در شكر را به روى بنده اى بگشايد، در حالى كه، در افزون شدن نعمت را به رويش بسته باشد.
  2. و نشود كه در توبه را بگشايد، در حالى كه، در آمرزش را بسته باشد.ثمرۀ شکر و دعا و توبه
قبلی بعدی