متن عربی
194.و من خطبة (له (علیه السلام):يصف فيها المنافقين
1. نَحْمَدُهُ عَلَى مَا وَفَّقَ لَهُ مِنَ الطَّاعَةِ وَ ذَادَ عَنْهُ مِنَ الْمَعْصِيَةِ وَ نَسْأَلُهُ لِمِنَّتِهِ تَمَاماً وَ [لِحَبْلِهِ] بِحَبْلِهِ اعْتِصَاماً .
2. وَ نَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ خَاضَ إِلَى رِضْوَانِ اللَّهِ كُلَّ غَمْرَةٍ وَ تَجَرَّعَ فِيهِ كُلَّ غُصَّةٍ وَ قَدْ تَلَوَّنَ لَهُ الْأَدْنَوْنَ وَ تَأَلَّبَ عَلَيْهِ الْأَقْصَوْنَ وَ خَلَعَتْ [عَلَيْهِ] إِلَيْهِ الْعَرَبُ أَعِنَّتَهَا وَ ضَرَبَتْ إِلَى مُحَارَبَتِهِ بُطُونَ رَوَاحِلِهَا حَتَّى أَنْزَلَتْ بِسَاحَتِهِ عَدَاوَتَهَا مِنْ أَبْعَدِ الدَّارِ وَ أَسْحَقِ الْمَزَارِ .
3. أُوصِيكُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أُحَذِّرُكُمْ أَهْلَ النِّفَاقِ فَإِنَّهُمُ الضَّالُّونَ الْمُضِلُّونَ وَ الزَّالُّونَ الْمُزِلُّونَ .
4. يَتَلَوَّنُونَ أَلْوَاناً وَ يَفْتَنُّونَ افْتِنَاناً وَ يَعْمِدُونَكُمْ بِكُلِّ عِمَادٍ وَ يَرْصُدُونَكُمْ بِكُلِّ مِرْصَادٍ قُلُوبُهُمْ دَوِيَّةٌ وَ صِفَاحُهُمْ نَقِيَّةٌ يَمْشُونَ الْخَفَاءَ وَ يَدِبُّونَ الضَّرَاءَ وَصْفُهُمْ دَوَاءٌ وَ قَوْلُهُمْ شِفَاءٌ وَ فِعْلُهُمُ الدَّاءُ الْعَيَاءُ حَسَدَةُ الرَّخَاءِ وَ مُؤَكِّدُو الْبَلَاءِ وَ مُقْنِطُو الرَّجَاءِ.
5. لَهُمْ بِكُلِّ طَرِيقٍ صَرِيعٌ وَ إِلَى كُلِّ قَلْبٍ شَفِيعٌ وَ لِكُلِّ شَجْوٍ دُمُوعٌ يَتَقَارَضُونَ الثَّنَاءَ وَ يَتَرَاقَبُونَ الْجَزَاءَ إِنْ سَأَلُوا أَلْحَفُوا وَ إِنْ عَذَلُوا كَشَفُوا وَ إِنْ حَكَمُوا أَسْرَفُوا .
6. قَدْ أَعَدُّوا لِكُلِّ حَقٍّ بَاطِلًا وَ لِكُلِّ قَائِمٍ مَائِلًا وَ لِكُلِّ حَيٍّ قَاتِلًا وَ لِكُلِّ بَابٍ مِفْتَاحاً وَ لِكُلِّ لَيْلٍ مِصْبَاحاً
7. يَتَوَصَّلُونَ إِلَى الطَّمَعِ بِالْيَأْسِ لِيُقِيمُوا بِهِ أَسْوَاقَهُمْ وَ يُنْفِقُوا بِهِ أَعْلَاقَهُمْ يَقُولُونَ فَيُشَبِّهُونَ وَ يَصِفُونَ فَيُمَوِّهُونَ قَدْ هَوَّنُوا الطَّرِيقَ وَ أَضْلَعُوا الْمَضِيقَ .
8. فَهُمْ لُمَةُ الشَّيْطَانِ وَ حُمَةُ النِّيرَانِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ.
متن فارسی
از یک خطبه ی آن حضرت در وصف حال منافقان
- او را می ستاییم که توفیق طاعت و بندگی داد، و از گناه و نافرمانی برکنار نهاد، و از او می خواهیم که نعمتش را تمام گرداند، و دست ما را به ریسمانش برساند.
- و گواهی می دهیم که محمد(صلى الله عليه و آله و سلم)بنده و فرستاده ی اوست که برای خشنودی خدا در گردابهای بلا فرو رفت، و در راه او جام های بلا را سرکشید. نزدیکانش با او بر جای نماندند، و بیگانگان بر ضدش همدست شدند. اعراب در برابرش لجام گسیختند، و برای جنگ با او به شکم ستوران خود کوفتند، تا بار دشمنی خود را در ساحت او فرو انداختند، آن هم از دورترین خانه ها، و اقصی نقاط شهرها.
- بندگان خدا! شما را به پروای الهی سفارش می کنم، و از منافقان پرهیز می دهم، که آنان گمراهان گمراه کننده اند، و لغزشکاران لغزاننده.
- به رنگ های گوناگون در می آیند، و به انواع حیله ها رخ مینمایند. با هر پشتوانه ای سراغ شما می آیند، و در هر کمینگاهی در کمین شما می نشینند. دلهاشان بیمار و دردمند است، و چهره هاشان به ظاهر پاک و آبرومند. پنهانی قدم برمی دارند، و دزدانه راه می روند. گفتارشان آرام بخش، سخنشان شفابخش، و کردارشان درد بی درمان است. به خوشی دیگران رشک می برند، و در گرفتار کردن آنان کوشش دارند، و امید را نومید می کنند.
- در هر راهی فریب خوردگان از پای افتاده ای، و به هر دلی راهی، و در هر غمی اشک چشمی ساختگی دارند. مدح و ثنا به یکدیگر قرض می دهند و چشمداشت پاداش از همدیگر دارند. چون درخواستی کنند پافشاری ورزند، و چون کسی را سرزنش کنند رسوا سازند، واگر داوری کنند به ستم می پردازند.
- برای هر حقی باطلی، و برای هر راستی کجای، و برای هر زنده ای قاتلی، و برای هر دری کلیدی، و برای هر شبی چراغی آماده دارند.
- برای رسیدن به آنچه طمع دارند خود را وارسته و بی نیاز نشان می دهند تا بازارهای خود را رونق دهند و کالاهای پر زرق و برق نیرنگ خود را رواج بخشند. در گفتار خود حق را به باطل مشتبه می سازند، و هنگام توصیف، مطلب را وارونه جلوه می دهند. راه را آسان نمایش می دهند، سپس در پیچ و خم ها گرفتار می نمایند.
- آنان دار و دسته ی شیطان اهریمن، و نیش جانگداز آتش جهنم اند، و آنان پیروان شیطانند، آگاه باشید که پیروان شیطان همانا زیانکارند»[1].
[1] سوره ی مجادله، آیه ی ۱۹.
