متن عربی

344- وَ قَالَ (عليه السلام): فِي صِفَةِ الْمُؤْمِنِ :الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ أَوْسَعُ شَي‏ءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَي‏ءٍ نَفْساً يکرَهُ الرِّفْعَةَ وَ يشْنَأُ السُّمْعَةَ طَوِيلٌ غَمُّهُ بَعِيدٌ هَمُّهُ کثِيرٌ صَمْتُهُ مَشْغُولٌ وَقْتُهُ شَکورٌ صَبُورٌ مَغْمُورٌ بِفِکرَتِهِ ضَنِينٌ بِخَلَّتِهِ سَهْلُ الْخَلِيقَةِ لَينُ الْعَرِيکةِ نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ وَ هُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ.

متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) در وصف مومن فرمود: مومن، گشاده رويى در چهره او آشکار و اندوه او، در قلبش نهان است.

 سينه مومن از هر چيزى گشاده تر (ظ- يعنى تحمل او در برابر غضب و بردبارى او در برابر مشکلات از هر کسى بيشتر است) و نفس او (در برابر عظمت خداوند و در برابر بندگان فروتن خداوند) از هر کس خوارتر است،  بالاتر و برتر دانستن خود را از ديگران زشت مى شمارد و اين امر را که اعمال نيک خود را به گوش ديگران برساند، دشمن مى دارد،  اندوه او (از عاقبت کار خود) طولانى و همت او (در نپرداختن به امور دنيا) دور و بلند است، خاموشى او بسيار،  وقت او (به عبادت پروردگار) مصروف و مشغول است سپاسگزار (نعمتهاى الهى) و شکيبا (در برابر آزمايشهاى الهى) است (براى انديشه کردن در عظمت خداوند) در فکر فرو رفته  و در انتخاب دوست (يا در دوستى) بخيل است (ظ- دقت بسيار مى کند و هر کسى را شايسته براى دوستى نمى داند) نرمخوى و دور از خشونت و طبيعت او ملايم است،  نفس او (در راه حق) از سنگ خارا، سختتر است در حاليکه در فروتنى و تواضع از برده و غلام، خوارتر مى باشد.