همانا خداى سبحان روزى فقراء را در اموال سرمايه داران قرار داده است، پس فقيرى گرسنه نمى ماند جز به كاميابى توانگران ، و خداوند از آنان دربارة گرسنگى گرسنگان خواهد پرسيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  تمجید از مصریان ( نامه شماره 38 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

38.وَ مِنْ کِتابٍ لَهُ عَلیهِ السَّلام ُإِلَى أَهْلِ مِصْرَ، لَمَّا وَلَّى عَلَیْهِمُ الْأَشْتَرَ

  1. مِنْ عَبْدِ اللّهِ عَلِیٍّ أمِیرِالْمُؤْمِنینَ، إِلَى الْقَوْمِ الَّذِینَ غَضِبُوا لِلّهِ حِینَ عُصِیَ فِی أَرْضِهِ، وَ ذُهِبَ بِحَقِّهِ،
  2.  فَضَرَبَ الْجَوْرُ سُرَادِقَهُ عَلَى الْبَرِّ وَالْفَاجِرِ، وَ الْمُقِیمِ و الظَّاعِنِ،
  3. فَلا مَعْرُوفٌ یُسْتَرَاحُ إِلَیْهِ، وَ لا مُنْکَرٌ یُتَنَاهَى عَنْهُ.
  4. أَمَّا بَعْدُ، فَقَدْ بَعَثْتُ إِلَیْکُمْ عَبْداً مِنْ عِبَادِ اللّهِ، لا یَنَامُ أَیَّامَ الْخَوْفِ، +
  5. وَ لا یَنْکُلُ عَنِ الْاَعْدَاءِ سَاعَاتِ الرَّوْعِ،
  6. أَشَدَّ عَلَى الْفُجَّارِ مِنْ حَرِیقِ النَّارِ، وَ هُوَ مَالِکُ بْنُ الْحَارِثِ أَخُو مَذْحِجٍ،
  7. فَاسْمَعُوا لَهُ، وَ أَطِیعُوا أَمْرَهُ فِیَما طَابَقَ الْحَقَّ،
  8. فَإِنَّهُ سَیْفٌ مِنْ سُیُوفِ اللّهِ، لا کَلِیلُ الظُّبَةِ، وَ لا نَابِی الضَّرِیبَةِ:
  9. فَإِنْ أَمَرَکُمْ أَنْ تَنْفِرُوا فَانْفِرُوا،
  10. وَ إِنْ أَمَرَکُمْ أَنْ تُقِیمُوا فَأَقِیمُوا،
  11. فَإِنَّهُ لا یُقْدِمُ وَلا یُحْجِمُ، وَ لا یُؤَخِّرُ وَ لا یُقَدِّمُ إِلَّا عَنْ أَمْرِی؛
  12. وَ قَدْ آثَرْتُکُمْ بِهِ عَلَى نَفْسِی
  13. لِنَصِیحَتِهِ لَکُمْ، وَ شِدَّةِ شَکِیمَتِهِ عَلَى عَدُوِّکُمْ.

متن فارسی

38.به اهل مصر در آن هنگام که مالک اشتر را براى زمامدارى آن ها برگزید

  1. این نامه از بنده خدا على امیرمؤمنان به مردمى است که براى خدا خشمگین شدند در آن هنگام که در زمینش عصیان شده و حق او از بین رفته بود،
  2.  در آن هنگام که جور و ستم خیمه خود را بر سر نیکوکار و بدکار و حاضر و مسافر زده بود،
  3. زمانى که نه نیکى و معروفى وجود داشت که انسان در کنارش احساس آرامش کند و نه از منکر و زشتى ها اجتناب مى شد (تا مشمول لطف خدا گردد).
  4. معرفى مالک اشتر توسط امام (علیه السلام): اما بعد (از حمد و ثناى الهى)، من یکى از بندگان (خاص) خدا را به سوى شما فرستادم. کسى که به هنگام خوف و خطر خواب به چشم راه نمى دهد
  5.  و در ساعات ترس و وحشت از دشمن نمى هراسد و به او پشت نمى کند.
  6. و در برابر بدکاران از شعله آتش، سوزنده تر است و او «مالک بن حارث» از قبیله مذحج است.
  7.  حال که چنین است به سخنش گوش فرادهید و فرمانش را در آن جا که مطابق حق است اطاعت کنید.
  8. چرا که او شمشیرى است از شمشیرهاى خدا که نه هرگز به کندى مى گراید و نه ضربه اش بى اثر مى گردد،
  9. بنابراین اگر او فرمان بسیج و حرکت داد حرکت کنید
  10. و اگر دستور توقف داد توقف نمایید،
  11. زیرا او هیچ اقدام و منعى و هیچ عقب نشینى و پیش روى اى نمى کند مگر به فرمان من.
  12. (و با این که وجود مالک براى من بسیار مغتنم است؛ ولى) من شما را بر خود مقدم داشتم (که او را به فرماندارى تان فرستادم)،
  13.  زیرا او درباره شما خیرخواه و درباره دشمنانتان بسیار سخت گیر است.
قبلی بعدی