آبروى تو چون يخى جامد است كه در خواست آن را قطره قطره آب مى كند، پس بنگر كه آن را نزد چه كسى فرو مى ريزي؟.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  تفسیر آیه رجالٌ لاتلهیهم تجارة ولابیع عن ذکر الله ( خطبه شماره 213 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

213.و من كلام له  (علیه السلام):قاله عند تلاوته‏

يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ‏

(1)إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى جَعَلَ الذِّكْرَ جِلاءً لِلْقُلُوبِ تَسْمَعُ بِهِ بَعْدَ الْوَقْرَةِ

(2)وَ تُبْصِرُ بِهِ بَعْدَ الْعَشْوَةِ وَ تَنْقَادُ بِهِ بَعْدَ الْمُعَانَدَةِ

(3)وَ مَا بَرِحَ لِلَّهِ عَزَّتْ آلَاؤُهُ فِي الْبُرْهَةِ بَعْدَ الْبُرْهَةِ وَ فِي أَزْمَانِ الْفَتَرَاتِ عِبَادٌ

(4)نَاجَاهُمْ فِي فِكْرِهِمْ وَ كَلَّمَهُمْ فِي ذَاتِ عُقُولِهِمْ

(5)فَاسْتَصْبَحُوا بِنُورِ يَقَظَةٍ فِي [الْأَسْمَاعِ وَ الْأَبْصَارِ] الْأَبْصَارِ وَ الْأَسْمَاعِ وَ الْأَفْئِدَةِ

(6)يُذَكِّرُونَ بِأَيَّامِ اللَّهِ وَ يُخَوِّفُونَ مَقَامَهُ

(7)بِمَنْزِلَةِ الْأَدِلَّةِ فِي الْفَلَوَاتِ

(8)مَنْ أَخَذَ الْقَصْدَ حَمِدُوا إِلَيْهِ طَرِيقَهُ وَ بَشَّرُوهُ بِالنَّجَاةِ

(9)وَ مَنْ أَخَذَ يَمِيناً وَ شِمَالًا ذَمُّوا إِلَيْهِ الطَّرِيقَ وَ حَذَّرُوهُ مِنَ الْهَلَكَةِ

(10)وَ كَانُوا كَذَلِكَ مَصَابِيحَ تِلْكَ الظُّلُمَاتِ وَ أَدِلَّةَ تِلْكَ الشُّبُهَاتِ

(11)وَ إِنَّ لِلذِّكْرِ لَأَهْلًا أَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْيَا بَدَلًا

(12)فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجَارَةٌ وَ لَا بَيْعٌ عَنْهُ

(13)يَقْطَعُونَ بِهِ أَيَّامَ الْحَيَاةِ

(14)وَ يَهْتِفُونَ بِالزَّوَاجِرِ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ فِي أَسْمَاعِ الْغَافِلِينَ

(15)وَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ وَ يَأْتَمِرُونَ بِهِ

(16)وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَتَنَاهَوْنَ عَنْهُ

(17)[فَكَأَنَّهُمْ‏] فَكَأَنَّمَا قَطَعُوا الدُّنْيَا إِلَى الْآخِرَةِ وَ هُمْ فِيهَا فَشَاهَدُوا مَا وَرَاءَ ذَلِكَ

(18)فَكَأَنَّمَا  اطَّلَعُوا غُيُوبَ أَهْلِ الْبَرْزَخِ‏ فِي طُولِ الْإِقَامَةِ فِيهِ

(19)وَ حَقَّقَتِ الْقِيَامَةُ عَلَيْهِمْ عِدَاتِهَا

(20)فَكَشَفُوا غِطَاءَ ذَلِكَ لِأَهْلِ الدُّنْيَا

(21)حَتَّى كَأَنَّهُمْ يَرَوْنَ مَا لَا يَرَى النَّاسُ وَ يَسْمَعُونَ مَا لَا يَسْمَعُونَ

(22) فَلَوْ مَثَّلْتَهُمْ لِعَقْلِكَ فِي مَقَاوِمِهِمُ الْمَحْمُودَةِ وَ مَجَالِسِهِمُ الْمَشْهُودَةِ

(23)وَ قَدْ نَشَرُوا دَوَاوِينَ أَعْمَالِهِمْ وَ فَرَغُوا لِمُحَاسَبَةِ أَنْفُسِهِمْ

(24)عَلَى كُلِّ صَغِيرَةٍ وَ كَبِيرَةٍ أُمِرُوا بِهَا فَقَصَّرُوا عَنْهَا أَوْ نُهُوا عَنْهَا فَفَرَّطُوا فيهَا

(25)وَ حَمَّلُوا ثِقَلَ أَوْزَارِهمْ ظُهُورَهُمْ فَضَعُفُوا عَنِ الِاسْتِقْلَالِ بِهَا

(26)فَنَشَجُوا نَشِيجاً وَ تَجَاوَبُوا نَحِيباً

(27)يَعِجُّونَ إِلَى رَبِّهِمْ مِنْ مَقَامِ نَدَمٍ وَ اعْتِرَافٍ

(28)لَرَأَيْتَ أَعْلَامَ هُدًى وَ مَصَابِيحَ دُجًى

(29)قَدْ حَفَّتْ بِهِمُ الْمَلَائِكَةُ وَ تَنَزَّلَتْ عَلَيْهِمُ السَّكِينَةُ

(30)وَ فُتِحَتْ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ أُعِدَّتْ لَهُمْ مَقَاعِدُ الْكَرَامَاتِ

(31)فِي مَقْعَدٍ اطَّلَعَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ فِيهِ فَرَضِيَ سَعْيَهُمْ وَ حَمِدَ مَقَامَهُمْ

(32)يَتَنَسَّمُونَ بِدُعَائِهِ رَوْحَ التَّجَاوُزِ

(33)رَهَائِنُ فَاقَةٍ إِلَى فَضْلِهِ وَ أُسَارَى ذِلَّةٍ لِعَظَمَتِهِ

(34)جَرَحَ طُولُ الْأَسَى قُلُوبَهُمْ وَ طُولُ الْبُكَاءِ عُيُونَهُمْ

(35)لِكُلِّ بَابِ رَغْبَةٍ إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ يَدٌ قَارِعَةٌ

(36)يَسْأَلُونَ مَنْ لَا تَضِيقُ لَدَيْهِ الْمَنَادِحُ وَ لَا يَخِيبُ عَلَيْهِ الرَّاغِبُونَ

 (37)فَحَاسِبْ نَفْسَكَ لِنَفْسِكَ فَإِنَّ غَيْرَهَا مِنَ الْأَنْفُسِ لَهَا حَسِيبٌ غَيْرُكَ‏.


متن فارسی

از سخنان آن حضرت است که موقع خواندن آیه:رجالٌ لاتلهیهم تجارة ولابیع عن ذکر الله-سوره نور آیه 37- فرمود.

(1)خدای پاک و متعال ذکر و یاد خورد را وسیله صیقلی دلها قرار داده که به سویله آن سخنان حق را می­شنود پس از سنگینی و کری.

(2)وبا ان حق را می­بیند پس از کم سوئی، و مطیع و رام می­شود پس از عناد و مخالفت.

(3)خدا را-که نعمتهای او ارجمند است- در هر پاره زمانی پس از پاره زمان دیگر، و در زمانهای فترت(زمانهایی که سرایع پیامبران سست و ضعیف شده) بندگانی بوده است.

(4)که خدا در افکار و اندیشه آنها مناجات و رازگویی کرده و با عقلهای آنان سخن گفته است.

(5)با نور بیداری چشمها و گوشها و قلبهای آنها روشن شده است.

(6)روزهای خدا را به یاد می­آورند، و از مقام خدا می­ترسانند.

(7)مانند راهنمایان بیابانها هستند.

(8)و هرکس راست وچپ را بگیرد راه او را مذمت کرده و او را از هلاکت برحذر میدارند.

(9)-آنها در روی زمین با ضلالت و گمراهی رفتند و شما هم در پی ایشان با نادانی می روند.

(10)و همچنان چراغهای آن تاریکیها و رهنمایان آن شبهه ها بودند.

(11)برای ذکر و یاد خدا اهلی هست که آنرا از دنیا عوض و بدل گرفته اند.

(12)پس بازرگانی و خریدو فروش ایشان را از آن مشغول نمی­سازد.

(13)روزهای زندگی را با آن بسر می­برند.

(14)با سخنانی که از حرمهای خدا نهی می­­کند در گوشهای اشخاص غافل داد میزنند.

(15)و به عدالت امر می­کنند، وبه آن عمل می­کنند.

(16)از قبایح و منکرات نهی می­کنند واز آن دست برمی­دارند.

(17)پس گویا که آنها مسافت دنیا را به سوی آخرت قطع نموده­اند در حالی آنها در دنیا می­باشند پس شت سر دنیا را مشاهده کرده اند.

(18)پس گویا که بر اوشاع پنهانی عالم برزخ در طول اقامت در آن آگاه شده ­اند.

(19)و گویا قیامت وعده­های خود را درباره آنها محقق و عملی نموده است.

(20)پس پرده آن اوضاع را برای اهل دنیا برداشته­اند.

(21)حتّی اینکه گویا آنها می­بینند، آنچه را که مردم نمی­بینند، و می­شنوند آنچه را که مردم نمی­شنوند.

(22)پس اگر آنها را با عقل خود تصور و مجسم کنی در جایگاههای موردپسند، و مجلسهای دیدنی.

(23)درحالیکه دفتر اعمال خود را گشوده و برای محاسبه خود آماده شده اند.

(24)بر هر گناه کوچک و بزرگی که به آن امر شده بودند از آن قصور کرده اند، و یا از آن نهی شده بودند پس در آن سستی و بی­ مبالاتی کرده­اند.

(25)و سنگینی بارگناهان خود را برپشتشان بار نمود­اند پس از برداشتن آن ناتوان شده­اند.

(26)پس بطور دردناک گریه کردند و با ناله یکدیگر را جواب دادند.

(27)به سوی پروردگار خود از راه پشیمانی و اقرار ناله می­کنند.

(28)اگر اینها را با این حالات مجسّم کنی- آنها را نشانه­ های هدایت و چراغهای تاریکی را خواهی دید.

(29)که فرشته­ها به آنها احاطه کرده و آرامش و آسودگی به آنها نازل شده است.

(30)و درهای آسمان برای آنها گشوده شده و نشیمنگاه های کرامت برای ایشان مهیا شده است.

(31)در جایگاهی که خدا بر آنها مطلع شگته و نظر نموده پس از سعی و تلاش آنها راضی شد و مقام و موقعیت ایشانرا پسندید.

(32)با دعا خواندن خدا نسیم گذشت و عفو را استشمام می­کنند.

(33)ایشان گروگان نیازمندی فضل و احسان او، واسران ذلیل و متواضع او می­باشند.

(34)غصّه­ های طولانی قلبها و گریه بسیار چشمهای ایشانرا مجروح نموده است.

(35)بر هر دری از درهای رغبت و علاقه به سوی خدا دستی کوبنده دارند.

(36)از کسی سؤال می­کنند که احسان نمودن به او سختی و تنگنا نمی­آورد، ورغبت کنندگان به او نومید نمی­شوند.

(37)پس تو خودت به حساب خودت برس، چون دیگران حساب رس دیگر دارند.

قبلی بعدی