متن عربی
(156) (و من خطبة له ( عليه السلام )
- الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ الْحَمْدَ مِفْتَاحاً لِذِكْرِهِ
- وَ سَبَباً لِلْمَزِيدِ مِنْ فَضْلِهِ
- وَ دَلِيلًا عَلَى آلَائِهِ وَ عَظَمَتِهِ
- عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ الدَّهْرَ يَجْرِي بِالْبَاقِينَ كَجَرْيِهِ بِالْمَاضِينَ
- لَا يَعُودُ مَا قَدْ وَلَّى مِنْهُ
- وَ لَا يَبْقَى سَرْمَداً مَا فِيهِ
- آخِرُ فِعَالِهِ كَأَوَّلِهِ
- مُتَسَابِقَةٌ أُمُورُهُ
- مُتَظَاهِرَةٌ أَعْلَامُهُ
- فَكَأَنَّكُمْ بِالسَّاعَةِ تَحْدُوكُمْ حَدْوَ الزَّاجِرِ بِشَوْلِهِ
- فَمَنْ شَغَلَ نَفْسَهُ بِغَيْرِ نَفْسِهِ تَحَيَّرَ فِي الظُّلُمَاتِ
- وَ ارْتَبَكَ فِي الْهَلَكَاتِ
- وَ مَدَّتْ بِهِ شَيَاطِينُهُ فِي طُغْيَانِهِ
- وَ زَيَّنَتْ لَهُ سَيِّئَ أَعْمَالِهِ
- فَالْجَنَّةُ غَايَةُ السَّابِقِينَ
- وَ النَّارُ غَايَةُ الْمُفَرِّطِينَ
- اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ التَّقْوَى دَارُ حِصْنٍ عَزِيزٍ
- وَ الْفُجُورَ دَارُ حِصْنٍ ذَلِيلٍ
- لَا يَمْنَعُ أَهْلَهُ
- وَ لَا يُحْرِزُ مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ
- أَلَا وَ بِالتَّقْوَى تُقْطَعُ حُمَةُ الْخَطَايَا
- وَ بِالْيَقِينِ تُدْرَكُ الْغَايَةُ الْقُصْوَى
- عِبَادَ اللَّهِ اللَّهَ اللَّهَ فِي أَعَزِّ الْأَنْفُسِ عَلَيْكُمْ
- وَ أَحَبَّهَا إِلَيْكُمْ
- فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ أَوْضَحَ لَكُمْ سَبِيلَ الْحَقِّ وَ أَنَارَ طُرُقَهُ
- فَشِقْوَةٌ لَازِمَةٌ أَوْ سَعَادَةٌ دَائِمَةٌ
- فَتَزَوَّدُوا فِي أَيَّامِ الْفَنَاءِ لِأَيَّامِ الْبَقَاءِ
- قَدْ دُلِلْتُمْ عَلَى الزَّادِ
- وَ أُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ
- وَ حُثِثْتُمْ عَلَى الْمَسِيرِ
- فَإِنَّمَا أَنْتُمْ كَرَكْبٍ وُقُوفٍ
- لَا تَدْرُونَ مَتَى تُؤْمَرُونَ بِالسَّيْرِ
- أَلَا فَمَا يَصْنَعُ بِالدُّنْيَا مَنْ خُلِقَ لِلْآخِرَةِ
- وَ مَا يَصْنَعُ بِالْمَالِ مَنْ عَمَّا قَلِيلٍ يُسْلَبُهُ
- وَ تَبْقَى عَلَيْهِ تَبِعَتُهُ وَ حِسَابُهُ
- عِبَادَ اللَّهِ إِنَّهُ لَيْسَ لِمَا وَعَدَ اللَّهُ مِنَ الْخَيْرِ مَتْرَكٌ
- وَ لَا فِيمَا نَهَى عَنْهُ مِنَ الشَّرِّ مَرْغَبٌ
- عِبَادَ اللَّهِ احْذَرُوا يَوْماً تُفْحَصُ فِيهِ الْأَعْمَالُ
- وَ يَكْثُرُ فِيهِ الزِّلْزَالُ
- وَ تَشِيبُ فِيهِ الْأَطْفَالُ
- اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ عَلَيْكُمْ رَصَداً مِنْ أَنْفُسِكُمْ
- وَ عُيُوناً مِنْ جَوَارِحِكُمْ
- وَ حُفَّاظَ صِدْقٍ يَحْفَظُونَ أَعْمَالَكُمْ
- وَ عَدَدَ أَنْفَاسِكُمْ
- لَا تَسْتُرُكُمْ مِنْهُمْ ظُلْمَةُ لَيْلٍ دَاجٍ
- وَ لَا يُكِنُّكُمْ مِنْهُمْ بَابٌ ذُو رِتَاجٍ
- وَ إِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَرِيبٌ
- يَذْهَبُ الْيَوْمُ بِمَا فِيهِ
- وَ يَجِي ءُ الْغَدُ لَاحِقاً بِهِ
- فَكَأَنَّ كُلَّ امْرِئٍ مِنْكُمْ قَدْ بَلَغَ مِنَ الْأَرْضِ مَنْزِلَ وَحْدَتِهِ
- وَ مَخَطَّ حُفْرَتِهِ
- فَيَا لَهُ مِنْ بَيْتِ وَحْدَةٍ
- وَ مَنْزِلِ وَحْشَةٍ وَ مَفْرَدِ غُرْبَةٍ
- وَ كَأَنَّ الصَّيْحَةَ قَدْ أَتَتْكُمْ
- وَ السَّاعَةَ قَدْ غَشِيَتْكُمْ
- وَ بَرَزْتُمْ لِفَصْلِ الْقَضَاءِ
- قَدْ زَاحَتْ عَنْكُمُ الْأَبَاطِيلُ
- وَ اضْمَحَلَّتْ عَنْكُمُ الْعِلَلُ
- وَ اسْتَحَقَّتْ بِكُمُ الْحَقَائِقُ
- وَ صَدَرَتْ بِكُمُ الْأُمُورُ مَصَادِرَهَا
- فَاتَّعِظُوا بِالْعِبَرِ وَ اعْتَبِرُوا بِالْغِيَرِ
- وَ انْتَفِعُوا بِالنُّذُرِ.
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)
- حمد خدايى را كه حمد را كليد ياد خود
- و سبب افزونى فضل خود
- و دليل شناخت نعمت ها و عظمت خود گردانيد.
- اى بندگان خدا، روزگار بر باقيماندگان چنان گذرد كه بر گذشتگان گذشته است.
- آنچه رفته، باز نگردد
- و آنچه بر جاى مانده، جاودانه نخواهد ماند.
- كردارش در پايان، همان است كه در آغاز بود.
- حوادثش، بر يكديگر پيشى گرفته، در مى رسند
- و نشانه هاى آن همراه يكديگرند.
- گويى كه در قيامت حاضر آمده ايد و همانند ساربانى، كه كره شتر تند رفتارش را مى راند، شما را مى راند.
- هر كس كه غافل از خود، خويشتن را به ديگرى مشغول دارد، در تاريكيهاى حيرت زده بماند
- و در ورطه هاى هلاكت افتد
- و شيطانهاى درون او به طغيانش وادارند
- و كارهاى ناپسندش را در چشمش بيارايند.
- پس، بهشت، پايان راه پيشى گيرندگان است
- و آتش، پايان راه تقصير كنندگان.
- بدانيد، اين بندگان خدا، كه پرهيزگارى سرايى است چون دژى استوار
- و بزهكارى، سرايى است خوار مايه و نا استوار،
- كه ساكنان خود را از بلا نگه نتواند داشت
- و هر كه بدان پناه برد از آسيب در امان نخواهد بود.
- بدانيد، كه تقوا نيش زهرآگين خطاها را از آدمى دور مى كند
- و شما به نيروى يقين به آن هدف عالى توانيد رسيد.
- اى بندگان خدا، خدا را در نظر آوريد، در باره عزيزترين
- و محبوبترين كسان در نزد شما.
- خداى تعالى راه حق را برايتان آشكار نموده و روشن ساخته
- يا به شقاوتى جدا ناشدنى و درمان ناپذير افتيد يا به سعادتى جاودانه خواهيد رسيد.
- در اين جهان فانى، براى آخرت، كه جهان باقى است، توشه برگيريد.
- شما را به توشه آخرت راه نموده اند
- و هم فرمان كوچ داده اند
- و بر رفتن تعجيل كنند.
- و شما همانند كاروانى هستيد، منتظر، در راه ايستاده
- كه نمى داند كه چه وقت به حركت فرمانش دهند.
- براستى، كسى را كه براى آخرت آفريده شده، با دنيا چه كار
- و چه سود از مال و خواسته، وقتى كه پس از اندكى مى ربايندش
- و او در گرو بازخواست و حساب آن بماند.
- اى بندگان خدا، آنچه خداوند، از پاداشهاى نيكو، وعده داده، شايان ترك كردن و واگذاشتن نيست
- و آنچه از آن نهى كرده، از بديها، شايسته رغبت نباشد.
- اى بندگان خدا، بترسيد از روزى كه از اعمالتان بازجست كنند.
- در آن روز، چنان لرزش و تشويشى بر شما چيره گردد
- كه كودكان از وحشت آن پير شوند.
- بدانيد، اى بندگان خدا، شما را از خود نگهبانانى
- و از اعضايتان جاسوسانى
- و حافظانى راستين است، كه اعمالتان را مى نويسند
- و حتى شماره نفسهايتان را ضبط مى كنند.
- تاريكى شبهاى ظلمانى شما را از آنان فرو نپوشد،
- يا اگر در پشت درهاى بسته پنهان گرديد از ديده آنها نهان نخواهيد ماند.
- فردا به امروز نزديك است
- و امروز هر چه با خود دارد مى برد
- و فردا از پى آن مى آيد و به آن مى رسد.
- گويى هر يك از شما را مى بينم كه به سراى تنهايى
- و گورگاه خود رسيده ايد.
- و اى، كه چه خانه اى تنها
- و چه منزلى وحشت زا و چه غربتى و چه جدايى از همگنان.
- گويى صيحه قيامت به گوش مى رسد
- و ساعت رستاخيز فراز آمده است
- و شما از گورها بيرون آمده ايد تا به محكمه عدل الهى حاضر آييد.
- ديگر آن گفتارهاى باطل به كارتان نيايد
- و، بهانه ها زايل شده
- و حقايق آشكار گرديده
- و اعمالتان شما را به آنجا كه بايد، برده است.
- پس، از آنچه مايه عبرت است، موعظت پذيريد و از اين همه، دگرگونى عبرت گيريد
- و از هشدارها سود ببريد.
