شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  به يکی از فرماندهان خود ( نامه شماره 46 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

46.و من کتاب له (علیه السلام) إلی بعض عماله :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّک مِمَّنْ أَسْتَظْهِرُ بِهِ عَلَی إِقَامَةِ الدِّينِ وَ أَقْمَعُ بِهِ نَخْوَةَ الْأَثِيمِ وَ أَسُدُّ بِهِ لَهَاةَ الثَّغْرِ الْمَخُوفِ فَاسْتَعِنْ بِاللَّهِ عَلَی مَا أَهَمَّک وَ اخْلِطِ الشِّدَّةَ بِضِغْثٍ مِنَ اللِّينِ وَ ارْفُقْ مَا کانَ الرِّفْقُ أَرْفَقَ وَ اعْتَزِمْ بِالشِّدَّةِ حِينَ لَا تُغْنِي عَنْک إِلَّا الشِّدَّةُ وَ اخْفِضْ لِلرَّعِيَّةِ جَنَاحَک وَ ابْسُطْ لَهُمْ وَجْهَک وَ أَلِنْ لَهُمْ جَانِبَک وَ آسِ بَيْنَهُمْ فِي اللَّحْظَةِ وَ النَّظْرَةِ وَ الْإِشَارَةِ وَ التَّحِيَّةِ حَتَّی لَا يَطْمَعَ الْعُظَمَاءُ فِي حَيْفِک وَ لَا يَيْأَسَ الضُّعَفَاءُ مِنْ عَدْلِک وَ السَّلَامُ .


متن فارسی

نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به يکی از عاملان و کارگزاران خود:

اما بعد پس همانا تو از کسانی هستی که من برای به پا داشتن دين از آنان پشتيبانی می جويم و به وسيله ايشان، تکبر و طغيان گناهکار را بر می کنم و از ميان می برم، و با ياری آنها، دهانه راه نفوذ دشمن را در مرزی که بيم حمله او از آن می رود، می بندم، پس تو در مقابل اموری که تو را اندوهناک می سازد (يا اموری که فکر تو را مشغول ساخته) از خدا ياری بجوی و سختی و شدت را با نرمی و ملايمت بياميز.
 در جايی که نرمی مناسبتر و به مصلحت نزديکتر است، نرمی کن و در آنجا که جز شدت عمل، چيز ديگری به کار نمی آيد، شدت به کار ببر، رای رعيت، بالت را پست کن (فروتن باش) و پهلويت را در برابر آنان نرم ساز، (با ملايمت و نرمی با ايشان رفتار نما) در نيم نگاه و اشاره و ستودن و درود، با همه يکسان باش (همه را به يک چشم ببين) تا گردنکشان در ستمگری تو نسبت به ضعيفان، طمع نورزند (که در ستم کردن آنها را ياری نکنی) و ضعيفان از دادگری نااميد نگردند.
 والسلام

 

قبلی بعدی