متن عربی
55 .و من كتاب له (علیه السلام) إلى معاوية
(1)أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدْ جَعَلَ الدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا
(2)وَ ابْتَلَى فِيهَا أَهْلَهَا لِيَعْلَمَ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا
(3)وَ لَسْنَا لِلدُّنْيَا خُلِقْنَا وَ لَا بِالسَّعْيِ فِيهَا أُمِرْنَا وَ إِنَّمَا وُضِعْنَا فِيهَا لِنُبْتَلَي بِهَا
(4)وَ قَدِ ابْتَلَانِي اللَّهُ بِكَ وَ ابْتَلَاكَ بِي فَجَعَلَ أَحَدَنَا حُجَّةً عَلَى الْآخَرِ
(5)فَعَدَوْتَ عَلَى [طَلَبِ] الدُّنْيَا بِتَأْوِيلِ الْقُرْآنِ
(6)[وَ طَلَبْتَنِي] فَطَلَبْتَنِي بِمَا لَمْ تَجْنِ يَدِي وَ لَا لِسَانِي وَ [عَصَبْتَهُ] عَصَيْتَهُ أَنْتَ وَ أَهْلُ الشَّامِ بِي
(7)وَ أَلَّبَ عَالِمُكُمْ جَاهِلَكُمْ وَ قَائِمُكُمْ قَاعِدَكُمْ
(8)فَاتَّقِ اللَّهَ فِي نَفْسِكَ وَ نَازِعِ الشَّيْطَانَ قِيَادَكَ
(9)وَ اصْرِفْ إِلَى الْآخِرَةِ وَجْهَكَ فَهِيَ طَرِيقُنَا وَ طَرِيقُكَ
(10)وَ احْذَرْ أَنْ يُصِيبَكَ اللَّهُ مِنْهُ بِعَاجِلِ قَارِعَةٍ تَمَسُّ الْأَصْلَ وَ تَقْطَعُ الدَّابِرَ
(11)فَإِنِّي أُولِي لَكَ بِاللَّهِ أَلِيَّةً غَيْرَ فَاجِرَةٍ لَئِنْ جَمَعَتْنِي وَ إِيَّاكَ جَوَامِعُ الْأَقْدَارِ لَا أَزَالُ بِبَاحَتِكَ
(12)حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ بَيْنَنا وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ.
متن فارسی
از نامه های آن حضرت است به معاویه.
(1)پس از ستایش خدا و صلوات بر رسول و آل او، خدای سبحان دنیا را برای عالم پس از آن(آخرت) قرار داده است.
(2)و اهل آنرا در آن امتحان نموده تا بداند کدامین آنها در عمل بهترند.
(3)و ما برای دنیا آفریده نشده و برای تلاش در راه آن مأمور نشده ایم، بلکه در دنیا قرار داده شده ایم تا با آن امتحان شویم.
(4)و خدا مرا با تو وترا با من امتحان و گرفتار نموده و هریکی از ما را بر دیگری حجت قرار داده است.
(5)پس برای بدست آوردن دنیا شتافتی با تاویل نمودن قرآن.
(6)و مرا مطالبه میکنی با چیزی که دست و زبانم مرتکب نشده است(قتل عثمان) تو و اهل شام آنرا به من بستید.
(7)دانایان شما نادانهای شما و ایستاده های شما نشسته های شما را تحریک نمود و برانگیخت.
(8)پس از خدا درباره خودت بترس و تقوی کن، و درباره افسار خود با شیطان مخالفت کن(افسار خود را بدست شیطان مسپار).
(9)و بسوی عالم آخرت روی خود را متوجه ساز که آن راه ما و راه تو است.
(10)حذرکن از اینکه از جانب خدا اصبت کند به تو بلای کوبنده زود که به اصل و ریشه می رسد و عقبت را می برّد.
(11)من برای تو بخدا سوگند یاد می کنم، سوگندی که در ان دروغ نیست اگر مقدرات فراگیر مرا با تو جمع کند از تودست برندارم.
(12)تا آنکه خدا میان ما حکم کند و او بهترین حکم کنندگان است.
قبلی بعدی