متن عربی
37 .و من كتاب له (علیه السلام) إلى معاوية
- فَسُبْحَانَ اللَّهِ مَا أَشَدَّ لُزُومَكَ لِلْأَهْوَاءَ الْمُبْتَدَعَةِ وَ الْحَيْرَةِ الْمُتَّبَعَةِ مَعَ تَضْيِيعِ الْحَقَائِقِ وَ اطِّرَاحِ الْوَثَائِقِ الَّتِي هِيَ لِلَّهِ [تَعَالَى] طِلْبَةٌ وَ عَلَى عِبَادِهِ حُجَّةٌ .
- فَأَمَّا إِكْثَارُكَ الْحِجَاجَ عَلَى عُثْمَانَ وَ قَتَلَتِهِ فَإِنَّكَ إِنَّمَا نَصَرْتَ عُثْمَانَ حَيْثُ كَانَ النَّصْرُ لَكَ وَ خَذَلْتَهُ حَيْثُ كَانَ النَّصْرُ لَهُ وَ السَّلَامُ.
متن فارسی
37-از یک نامه ی آن حضرت به معاویه
(1)سبحان الله! چه سخت پایبند هواهای بدعت آمیز و حیرت پیروی انگیز شده ای! علاوہ حقایق تباہ می سازی ور پیمان ها را بـــه دور می افکنی؛ پیمانهایی که خواسته ی خداوند است و حجت بر بند کان او ست!
(2) اما اینکه درباره ی عثمان و قاتلانش فراوان به بحث و جدل می پردازی؛ تو زمانی به یاری عثمان برخاسته ای که یاری کردن به سود توست، و هنگامی او را تنها گذاشتی که یاری کردن به سود او بود، والسلام.
قبلی بعدی