متن عربی

48.و من کتاب له (علیه السلام) إلی معاوية :
فَإِنَّ الْبَغْيَ وَ الزُّورَ يُوتِغَانِ الْمَرْءَ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ وَ يُبْدِيَانِ خَلَلَهُ عِنْدَ مَنْ يَعِيبُهُ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّک غَيْرُ مُدْرِک مَا قُضِيَ فَوَاتُهُ وَ قَدْ رَامَ أَقْوَامٌ أَمْراً بِغَيْرِ الْحَقِّ فَتَأَلَّوْا عَلَی اللَّهِ فَأَکذَبَهُمْ فَاحْذَرْ يَوْماً يَغْتَبِطُ فِيهِ مَنْ أَحْمَدَ عَاقِبَةَ عَمَلِهِ وَ يَنْدَمُ مَنْ أَمْکنَ الشَّيْطَانَ مِنْ قِيَادِهِ فَلَمْ يُجَاذِبْهُ وَ قَدْ دَعَوْتَنَا إِلَی حُکمِ الْقُرْآنِ وَ لَسْتَ مِنْ أَهْلِهِ وَ لَسْنَا إِيَّاک أَجَبْنَا وَ لَکنَّا أَجَبْنَا الْقُرْآنَ فِي حُکمِهِ وَ السَّلَامُ .

متن فارسی

بخشی از نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به معاويه:

همانا ستمگری و دروغزنی، آدمی را در دين و دنيای خود، رسوا می سازد و سستی و خطاکاری او را در نزد کسانی که عيبجوی وی هستند، آشکار می کند، و به تحقيق تو (ای معاويه) دانسته ای که تو چيزی را که از ميان رفتن آن مقدر بوده است، هرگز نمی يابی و به تحقيق گروههايی قصد کردند امری را به ناحق به دست بياورند و برای اين منظور، کلام خدا را تحريف کردند و به تاويلهای نادرست، پرداختند اما خدا سخنان آنها را دروغ دانست، پس تو از آن روز بترس که هر کس عاقبت کار و سرانجام خود را، نيکو ساخته و برای آن ذخيره های پسنديده، اندوخته خوشحال می گردد و هر که شيطان را بر خود تسلط داده و با او به مقاومت برنخاسته، پشيمان می شود.
 همانا تو، ما را به حکم قرآن دعوت کردی در حالی که خود، اهل قرآن نيستی و چنين نيست که ما دعوت تو را اجابت کرده باشيم بلکه حکم قرآن را پذيرفتيم.
 والسلام