بْخل ننگ و ترس نقصان است . و تهيدستى مرد زيرك را در برهان كُند مى سازد و انسان تهيدست در شهر خويش نيز بيگانه است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  به محمدبن ابی بکر ( نامه شماره 34 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

34 .و من كتاب له (علیه السلام)  إلى محمد بن أبي بكر لما بلغه توجده من عزله بالأشتر عن مصر، ثم توفي الأشتر في توجهه إلى هناك قبل وصوله إليها

  1. أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي مَوْجِدَتُكَ مِنْ تَسْرِيحِ الْأَشْتَرِ إِلَى عَمَلِكَ وَ إِنِّي لَمْ أَفْعَلْ ذَلِكَ اسْتِبْطَاءً لَكَ فِي الْجَهْدَ وَ لَا ازْدِيَاداً لَكَ فِي الْجِدِّ وَ لَوْ نَزَعْتُ مَا تَحْتَ يَدِكَ مِنْ سُلْطَانِكَ لَوَلَّيْتُكَ مَا هُوَ أَيْسَرُ عَلَيْكَ مَئُونَةً وَ أَعْجَبُ إِلَيْكَ وِلَايَةً.
  2. إِنَّ الرَّجُلَ الَّذِي كُنْتُ وَلَّيْتُهُ أَمْرَ مِصْرَ كَانَ رَجُلًا لَنَا نَاصِحاً وَ عَلَى عَدُوِّنَا شَدِيداً نَاقِماً فَرَحِمَهُ اللَّهُ فَلَقَدِ اسْتَكْمَلَ أَيَّامَهُ وَ لَاقَى‏ حِمَامَهُ وَ نَحْنُ عَنْهُ رَاضُونَ أَوْلَاهُ اللَّهُ رِضْوَانَهُ وَ ضَاعَفَ الثَّوَابَ لَهُ .
  3. فَأَصْحِرْ لِعَدُوِّكَ وَ امْضِ عَلَى بَصِيرَتِكَ وَ شَمِّرْ لِحَرْبِ مَنْ حَارَبَكَ وَ ادْعُ إِلى‏ سَبِيلِ رَبِّكَ‏ وَ أَكْثِرِ الِاسْتِعَانَةَ بِاللَّهِ يَكْفِكَ مَا أَهَمَّكَ وَ يُعِنْكَ عَلَى مَا يُنْزِلُ بِكَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ‏.

متن فارسی

34-از یک نامه ی  آن حضرت به محمدبن ابی بکر هنگامی که خبر دلگیری وی به سبب عزلتش  از حکومت مصر و جانشینی مالک اشتر به او رسید و اشتر در راه مصر پیش از رسیدن به آنجا وفات یافت .

(1)اما بعد، خبر ناراحتی و دلگیری تو از اینکه اشتر را به قلمرو حکومتت فرستادم به من رسید. من این کار را به خاطر گند دانستن تو در جد و جهد و انتظار کوشش بیشتر از تو نکردم. اگر قلمرو فرمانروایی تو را از تو گرفتم، خواستم تو را به کاری که انجام آن بر تو آسانتر باشد و حکومت بر آن تو را خوشتر آید برگمارم.

(2) مردی که امارت مصر را به او سپردم برای ما مردی نیکخواه بود، و بر دشمن ما سختگیر و انتقامجو، خدایش بیامرزد، روزهای عمر خویش به پایان رسانید و با مرگب خود دیدار کرد، در حالی که ما از او خشنودیم. خداوند هم خشنودی خود را بهره ی  او سازد و پاداش او را دوچندان کند.

(3) پس به سوی دشمن خویش بیرون تاز، و با بینش خویش راه خود پیشگیر، و بر نبرد با کسی که آهنگ نبرد با تو دارد دامن به کمر زن، و (آنان را) به راه پروردگارت فراخوان، و فراوان از خداوند یاری بجوی، تا تو را در مهمات و مشکلات کفایت کند و در حوادثی که بر تو فرود می آید یاری ان شاءالله.

قبلی بعدی