متن عربی

67.و من کتاب له (علیه السلام) إلی قثم بن العباس و هو عامله علی مکة :
أَمَّا بَعْدُ فَأَقِمْ لِلنَّاسِ الْحَجَّ وَ ذَکرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ وَ اجْلِسْ لَهُمُ الْعَصْرَيْنِ فَأَفْتِ الْمُسْتَفْتِيَ وَ عَلِّمِ الْجَاهِلَ وَ ذَاکرِ الْعَالِمَ وَ لَا يَکنْ لَک إِلَی النَّاسِ سَفِيرٌ إِلَّا لِسَانُک وَ لَا حَاجِبٌ إِلَّا وَجْهُک وَ لَا تَحْجُبَنَّ ذَا حَاجَةٍ عَنْ لِقَائِک بِهَا فَإِنَّهَا إِنْ ذِيدَتْ عَنْ أَبْوَابِک فِي أَوَّلِ وِرْدِهَا لَمْ تُحْمَدْ فِيمَا بَعْدُ عَلَی قَضَائِهَا وَ انْظُرْ إِلَی مَا اجْتَمَعَ عِنْدَک مِنْ مَالِ اللَّهِ فَاصْرِفْهُ إِلَی مَنْ قِبَلَک مِنْ ذَوِي الْعِيَالِ وَ الْمَجَاعَةِ مُصِيباً بِهِ مَوَاضِعَ الْفَاقَةِ وَ الْخَلَّاتِ وَ مَا فَضَلَ عَنْ ذَلِک فَاحْمِلْهُ إِلَيْنَا لِنَقْسِمَهُ فِيمَنْ قِبَلَنَا وَ مُرْ أَهْلَ مَکةَ أَلَّا يَأْخُذُوا مِنْ سَاکنٍ أَجْراً فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يَقُولُ سَواءً الْعاکفُ فِيهِ وَ الْبادِ فَالْعَاکفُ الْمُقِيمُ بِهِ وَ الْبَادِي الَّذِي يَحُجُّ إِلَيْهِ مِنْ غَيْرِ أَهْلِهِ وَفَّقَنَا اللَّهُ وَ إِيَّاکمْ لِمَحَابِّهِ وَ السَّلَامُ .

متن فارسی

نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به قثم بن العباس که عامل و کارگزار آن حضرت در مکه بود:

اما بعد پس حج را برای مردم به پا دار و روزهای خدا را به ياد ايشان بياور و در بامداد و شامگاه برای (رسيدگی به کارهای) مردم بنشين، پس هر کس از تو درخواست فتوايی می کند فتوای خود را به او بگو، به جاهل بياموز و با عالم، گفتگو کن، ميان تو و مردم ، ميانجی و سفيری جز زبانت و دربانی، جز چهره ات نباشد و البته ميان ملاقات خود و حاجتمندی که نزد تو آمده، حجاب و مانعی قرار مده، که به راستی اگر حاجت او، در نخستين باری که بر تو عرضه می گردد از درهای منزل تو منع گردد و دست حاجتمند به تو نرسد، چنانچه در آينده هم آن حاجت را روا کنی، تو را در برابر اين امر (يعنی روا کردن حاجت) نمی ستايند.

 در آنچه از مال خدا در نزد تو گرد آمده دقت و انديشه کن، سپس آن را به مصرف کسانی از عيالمندان و گرسنگانی که (در مکه) در نزد تو هستند، برسان و اين در حالی باشد که آن را به مواردی از فقر شديد و احتياجات مردم نيازمند برسانی و هر چه از اين مصارف زياد بيايد، نزد ما بفرست تا آن را در ميان کسانی (از گرسنگان و محتاجانی) که نزد ما هستند، قسمت کنيم.
 به مردم مکه دستور ده از مسافرانی که در منزلهای ايشان سکونت می کنند پولی به عنوان اجاره دريافت ندارند که همانا خدايی که او را از هر عيبی منزه و پاک می دانم، می گويد: سواء العاکف فيه و الباد (آنکه مقيم مکه است و آنکه مسافر است، در بهره بردن از مسجدالحرام برابر هستند) پس عاکف کسی است که در مسجدالحرام اقامت دارد و باد آن است که از مردم مکه نيست و برای گزاردن حج به سوی مکه آمده است.
 خدا، ما و شما را به موارد دوستی خود و انجام کارهای نيک، توفيق دهد.
 والسلام