متن عربی

52. و من كتاب له (علیه السلام)  إلى أمراء البلاد في معنى الصلاة

(1)أَمَّا بَعْدُ فَصَلُّوا بِالنَّاسِ الظُّهْرَ حَتَّى تَفِي‏ءَ الشَّمْسُ [مِثْلَ‏] مِنْ مَرْبِضِ الْعَنْزِ

(2)وَ صَلُّوا بِهِمُ الْعَصْرَ وَ الشَّمْسُ بَيْضَاءُ حَيَّةٌ فِي عُضْوٍ مِنَ النَّهَارِ حِينَ يُسَارُ فِيهَا فَرْسَخَانِ

(3)وَ صَلُّوا بِهِمُ الْمَغْرِبَ حِينَ يُفْطِرُ الصَّائِمُ وَ يَدْفَعُ الْحَاجُّ إِلَى مِنًى (4)وَ صَلُّوا بِهِمُ الْعِشَاءَ حِينَ يَتَوَارَى الشَّفَقُ إِلَى ثُلُثِ اللَّيْلِ

(5)وَ صَلُّوا بِهِمُ الْغَدَاةَ وَ الرَّجُلُ يَعْرِفُ وَجْهَ صَاحِبِهِ

(6)وَ صَلُّوا بِهِمْ صَلَاةَ أَضْعَفِهِمْ وَ لَا تَكُونُوا فَتَّانِينَ‏.

متن فارسی

 از نامه های آن حضرت است به فرمانداران شهرها درباره نماز.

(1)پس از ستایش خدا و درود بر پیمغبر، نماز ظهر را با مردم بخوانید تا موقعی که سایه آفتاب مانند دیوار خوابگاه بز باشد(وقت فضیلت نماز ظهر تا وقتی است که آفتاب از وسط آسمان بطرف مغرب برگردد و سایه شاخص به مقدار دیوار خوابگاه بز باشد).

(2)نماز عصر را موقعی بخوانید که آفتاب سفید و زننده است(روز نزدیک به غروب نشده است). در قسمتی از روز که در ان می توان دو فرسنگ راه رفت.

(3)و نماز مغرب را موقعی بخوانید که در ان روزه دار افطار می کند و حاجی از صحرای عرفات به منی حرکت می کند.

(4)نماز عشا را از موقعی که شفق(سرخی آسمان در موقع مغرب) پنهان می شود تا یک سوم شب.

(5)و نماز صبح را موقعی بخوانید که انسان می تواند روی رفیق و هم صحبت خود را بشناسد(البته درباره اوقات نمازها روایات زیاد هست، باید به فتاوای مراجع مراجعه شود).

(6)وبا مردم مانند نماز ناتوانها نماز بخوانید(بیماران و پیران را در نظر داشته باشید) و ناراحت کننده مردم نباشید.