تو دين خود را تابع مردی ساختی که گمراهيش آشکار است و پرده اش دريده است. کريمان را در مجلس خود ناسزا گويد و به هنگام معاشرت، بردبار را سفيه خواند.
تو از پی او رفتی و بخشش او را خواستی، آنسان که سگ از پی شير رود و به چنگالهای او چشم دوزد تا مگر چيزی از فضله طعام خود نزد او اندازد.
پس هم دنيايت را به باد دادی و هم آخرتت را. اگر به حق روی می آوردی هر چه می خواستی به چنگ می آوردی.
اگر خداوند مرا بر تو و پسر ابو سفيان چيرگی دهد، سزای اعمالتان را بدهم و اگر شما مرا ناتوان کرديد و برجای مانديد عذاب خدا که پيش روی شماست برای شما بدتر است.
