خداى سبحان طاعت را غنيمت زيركان قرار داد آنگاه كه مردم ناتوان ، كوتاهى كنند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  به عبدالله بن عباس ( نامه شماره 72 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

72.و من کتاب له (علیه السلام) إلی عبد الله بن العباس :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّک لَسْتَ بِسَابِقٍ أَجَلَک وَ لَا مَرْزُوقٍ مَا لَيْسَ لَک وَ اعْلَمْ بِأَنَّ الدَّهْرَ يَوْمَانِ يَوْمٌ لَک وَ يَوْمٌ عَلَيْک وَ أَنَّ الدُّنْيَا دَارُ دُوَلٍ فَمَا کانَ مِنْهَا لَک أَتَاک عَلَی ضَعْفِک وَ مَا کانَ مِنْهَا عَلَيْک لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِک .

 


متن فارسی

نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به عبدالله بن عباس:

اما بعد پس به راستی تو از مدت معلوم و مقدرت، جلو نخواهی افتاد (هر مدتی که برای عمرت مقدر شده همان خواهد بود) و آنچه از روزی که برای تو مقدر نشده، به تو نخواهد رسيد، و بدان که روزگار دو روز است (روزگار برای تو و برای هر کسی از اين دو حالت خارج نيست) روزی که به سود تو است، و روزی که به زيان تو است و اينکه دنيا، سرايی است در گردش (که از دستی به دستی ديگر می رسد) پس هر چه از دنيا به سود تو می باشد، هر اندازه هم ناتوان باشی به تو می رسد و هرچه از آن به زيان تو است، نمی توانی با زور و نيروی خود ، جلو آن را بگيری.

قبلی بعدی