دست نيافتن به گناه نوعى عصمت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  به عبدالله ابن زمعه ( خطبه شماره 223 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

223.و من كلام له  (علیه السلام):كلم به عبد الله بن زمعة و هو من شيعته،

(1)و ذلك أنه قدم عليه في خلافته يطلب منه مالافقال (علیه السلام):

(2)إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَيْسَ لِي وَ لَا لَكَ وَ إِنَّمَا هُوَ فَيْ‏ءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلْبُ أَسْيَافِهِمْ

(3)فَإِنْ شَرِكْتَهُمْ فِي حَرْبِهِمْ كَانَ لَكَ مِثْلُ حَظِّهِمْ

(4)وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَيْدِيهِمْ لَا تَكُونُ لِغَيْرِ أَفْوَاهِهِمْ‏.


متن فارسی

از سخنان آن حضرت که به عبدالله ابن زمعه که از شیعیان امام بود فرموده است.

(1)جریانش این­طور بود که او در زمان خلافت و حکومت امام بخدمت رسید و از او مالی طلبید پس امام فرمود:

(2)این مال نه از آن من است و نه از آن تو، بلکه آن غنیمت مسلمانان، و اندوخته و جمع شده شمشیرهای ایشانست.

(3)پس اگر با آنها در جنگ شرکت نموده­ای تو را نیز مانند نصیب و سهم ایشان خواهد بود.

(4)و اگر نه پس چیده شده دستهای انها برای غیر از دهنهای آنها نخواهد بود(ّبه دیگران نمیرسد).

قبلی بعدی