خانه > به اهل كوفه، زمانی كه از مدينه عازم بصره بود ( نامه شماره 57 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
57.وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى اَهْلِ الْكُوفَةِ، عِنْدَ مَسيرِهِ مِنَ الْمَدينَةِ اِلَى الْبَصْرَةِ
- اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى خَرَجَتُ مِنْ حَيّى هذا، اِمّا ظالِماً وَ اِمّا مَظْلُوماً، وَ اِمّا باغِياً وَ اِمّا مَبْغِيّاً عَلَيْهِ،
- وَ اَنَا اُذَكِّرُ اللّهَ مَنْ بَلَغَهُ كِتابى هذا لَمّا نَفَرَ اِلَىَّ،
- فَاِنْ كُنْتُ مُحْسِناً اَعانَنى، وَ اِنْ كُنْتُ مُسيئاً اسْتَعْتَبَنى.
متن فارسی
از نامه‌هاى آن حضرت بـه اهـل کوفه، زمانى که از مدینـه عـازم بصـره بـود
- اما بعد، من از جایگاه قبیله ام بیرون شدم، و از دو حال بیرون نیست یا ستمگرم یا ستمدیده، یا متجاوزم یا بر من تجاوز شده،
- در هر صورت من خدا را به یاد کسانى مى آورم که نامه ام به آنان مى رسد که به جانب من بیایند،
- تا اگر نیکوکارم یاریم دهند، و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه حق وادارند.
قبلی بعدی
