علم دو گونه است: علم فطرى و علم اكتسابي؛ اگر هماهنگ با علم فطري نباشد سودمند نخواهد بود.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  برنامه روزانه مؤمن ( حکمت شماره 397 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

397- وَ قَالَ (عليه السلام): لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ ينَاجِي فِيهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ يرُمُّ مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ يخَلِّي بَينَ نَفْسِهِ وَ بَينَ لَذَّتِهَا فِيمَا يحِلُّ وَ يجْمُلُ وَ لَيسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ يکونَ شَاخِصاً إِلَّا فِي ثَلَاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ خُطْوَةٍ فِي مَعَادٍ أَوْ لَذَّةٍ فِي غَيرِ مُحَرَّمٍ.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: براى مومن، سه زمان وجود دارد (اوقات شبانه روزى او به سه زمان قسمت مى شود): اول زمانى که در آن به عبادت خداى خود بپردازد و در آن با پروردگار خود راز و نياز کند،  دوم زمانى که آن را، صرف ترميم و اصلاح معاش خود بنمايد،  سوم، زمانى که نفس خود را براى بهره بردن از لذتهايى که حلال و نيکو است، رها کند و آزاد سازد.

براى انسانى خردمند، شايسته نيست از محلى به محلى ديگر و از شهرى به شهرى ديگرى کوچ کند مگر در سه مورد:  اول براى اصلاح امر معاش دوم، گام نهادن در کارى مربوط به معاد (از قبيل سفر حج) سوم، براى لذت بردن به گونه اى که حرام نباشد.

قبلی بعدی