در فتنه ها چونان شتر دو ساله باش، نه پشتى دارد كه سوارى دهد و نه پستانى تا او را بدوشند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  بايسته هاى پيشوا ( حکمت شماره 73 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

73- وَ قَالَ (عليه السلام): مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيرِهِ وَ لْيکنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: هر که خود را براى مردم امام و پيشوا قرار دهد، پيش از اينکه به تعليم و آموختن ديگران بپردازد، بايد به تعليم و آموختن خود، آغاز نمايد  و بايد، ادب آموزى او، قبل از اينکه با زبانش باشد با سيرت و رفتار او، بوده باشد.

 آن کس که به ياد دادن و ادب آموختن خود مى پردازد، بيشتر از کسى که به ياد دادن و ادب آموختن ديگران پرداخته، شايسته بزرگداشت و احترام است.

قبلی بعدی