آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  بايسته هاى پيشوا ( حکمت شماره 73 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

73- وَ قَالَ (عليه السلام): مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيرِهِ وَ لْيکنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: هر که خود را براى مردم امام و پيشوا قرار دهد، پيش از اينکه به تعليم و آموختن ديگران بپردازد، بايد به تعليم و آموختن خود، آغاز نمايد  و بايد، ادب آموزى او، قبل از اينکه با زبانش باشد با سيرت و رفتار او، بوده باشد.

 آن کس که به ياد دادن و ادب آموختن خود مى پردازد، بيشتر از کسى که به ياد دادن و ادب آموختن ديگران پرداخته، شايسته بزرگداشت و احترام است.

قبلی بعدی