اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  بالاترین مرحله تقوا ( حکمت شماره 210 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

210. و قال (علیه السلام):

  1. اِتَّقُوا اللّهَ تَقِیَّةَ مَنْ شَمَّرَ تَجْرِیداً، وَجَدَّ تَشْمِیراً،
  2. وَ کَمَّشَ فِی مَهَلٍ،
  3. وَ بَادَرَ عَنْ وَجَلٍ،
  4. وَ نَظَرَ فِی کَرَّةِ الْمَوْئِلِ،
  5. وَ عَاقِبَةِ الْمَصْدَرِ،
  6. وَ مَغَبَّةِ الْمَرْجِعِ.

متن فارسی

امام (علیه السلام) فرمود:

  1. تقواى الهى پیشه کنید؛ تقواى کسى که براى اطاعت خدا دامن به کمر زده در حالى که خود را (از علایق مادى) جدا ساخته و سخت (در این راه) مى کوشد
  2.  و با بصیرت در راه خدا با چابکى گام برمى دارد
  3. و از ترس اعمالِ خود، به سرعت (به سوى مغفرت الهى) پیش مى رود
  4. و درباره بازگشت به پناهگاه اصلى (آخرت)
  5. و سرانجام زندگى و عاقبت کار مى اندیشد.
قبلی بعدی