خانه > ترجمه ( عبدالمحمد آیتی) > باب احسان به کسی که سزاوار آن نیست ( خطبه شماره 142 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
(142) (و من كلام له ( عليه السلام )
- وَ لَيْسَ لِوَاضِعِ الْمَعْرُوفِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ مِنَ الْحَظِّ فِيمَا أَتَى
- إِلَّا مَحْمَدَةُ اللِّئَامِ
- وَ ثَنَاءُ الْأَشْرَارِ
- وَ مَقَالَةُ الْجُهَّالَ
- مَا دَامَ مُنْعِماً عَلَيْهِمْ مَا أَجْوَدَ يَدَهُ
- وَ هُوَ عَنْ ذَاتِ اللَّهِ بِخَيْلٌ
- فَمَنْ أَتَاهُ اللَّهُ مَالًا فَلْيَصِلْ بِهِ الْقَرَابَةَ
- وَ لْيُحْسِنْ مِنْهُ الضِّيَافَةَ
- وَ لْيَفُكَّ بِهِ الْأَسِيرَ وَ الْعَانِي
- وَ لْيُعْطِ مِنْهُ الْفَقِيرَ وَ الْغَارِمَ
- وَ لْيَصْبِرْ نَفْسَهُ عَلَى الْحُقُوقِ وَ النَّوَائِبِ ابْتِغَاءَ الثَّوَابِ
- فَإِنَّ فَوْزاً بِهَذِهِ الْخِصَالِ شَرَفُ مَكَارِمِ الدُّنْيَا وَ دَرْكُ فَضَائِلِ الْآخِرَةِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ.
متن فارسی
سخنى از آن حضرت (علیه السلام)
- كسى كه نه بجا و نه بحق، به كسى كه سزاوار احسان نيست، احسان كند،
- جز ستايش مشتى فرومايه
- و ثناى جماعت اشرار
- و نادانان بهره اى نخواهد برد.
- آن هم تا زمانى كه، احسانش در حق ايشان بر دوام باشد. براستى چه دستى بخشنده دارد
- ولى از انفاق در راه خدا بخل مى ورزد.
- كسى كه خدا به او مال و خواسته اى ارزانى داشته، بايد كه به خويشاوندان برساند
- و مهمانيهاى نيكو دهد
- و اسيران و گرفتاران را از بند برهاند
- و به فقيران و وامداران چيزى عطا كند.
- و تا ثوابى حاصل كند، خود شكيبايى ورزد و حقوقى را كه به گردن دارد، ادا نمايد و با سختيها بسازد.
- دست يافتن به اين خصلتها، در دنيا سبب شرف و بزرگى و درك فضايل آخرت شود. [اگر خدا بخواهد.]
قبلی بعدی
