متن عربی

107.و من كلام له (علیه السلام)في بعض أيام صفين‏:

1. وَ قَدْ رَأَيْتُ جَوْلَتَكُمْ وَ انْحِيَازَكُمْ عَنْ صُفُوفِكُمْ تَحُوزُكُمُ الْجُفَاةُ الطَّغَامُ وَ أَعْرَابُ أَهْلِ الشَّامِ وَ أَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ وَ يَآفِيخُ الشَّرَفِ وَ الْأَنْفُ الْمُقَدَّمُ وَ السَّنَامُ الْأَعْظَمُ.
2. وَ لَقَدْ شَفَى وَحَاوِحَ صَدْرِي أَنْ رَأَيْتُكُمْ بِأَخَرَةٍ تَحُوزُونَهُمْ كَمَا حَازُوكُمْ وَ تُزِيلُونَهُمْ عَنْ مَوَاقِفِهِمْ كَمَا أَزَالُوكُمْ حَسّاً بِالنِّصَالِ وَ شَجْراً بِالرِّمَاحِ .
3. تَرْكَبُ أُوْلَاهُمْ أُخْرَاهُمْ كَالْإِبِلِ الْهِيمِ الْمَطْرُودَةِ تُرْمَى عَنْ حِيَاضِهَا وَ تُذَادُ عَنْ مَوَارِدِهَا.

متن فارسی

از یک سخن آن حضرت

در یکی از ایام صفین

1. گریز و بازگشتتان را از صفوفتان دیدم، گردن شخان اوباش و بیابانگردان مردم شام گریز تان میدادند، با آنکه شما پیشتازان عرب، و سران قبیله، و برازندگان جامعه، و بلندترین قله ی  سربلندی بودید!
2. ولی آتش سینه ام فرونشست آنگاه که دیدم سرانجام آنان را گریز دادید چنانکه گریز تان دادند، و از میدان جنگ بیرون راندید چنانکه بیرونتان راندند. با تیرها به قتلشان می رساندید، و با نیزه ها بر آنان می کوفتید.
3. به گونه ای که در هنگام گریز، آنان که جلو بودند روی پشت سری ها می ریختند مانند شتران تشنه ای که از سر حوضشان برانند و از آبشخورهایشان دور سازند!