متن عربی

47.و من كلام له  (علیه السلام):في ذكر الكوفة

(1)كَأَنِّي بِكِ يَا كُوفَةُ تُمَدِّينَ مَدَّ الْأَدِيمِ الْعُكَاظِيِّ

(2)تُعْرَكِينَ بِالنَّوَازِلِ

(3)وَ تُرْكَبِينَ بِالزَّلَازِلِ

(4)وَ إِنِّي لَأَعْلَمُ أَنَّهُ مَا أَرَادَ بِكِ جَبَّارٌ سُوءاً إِلَّا ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِشَاغِلٍ [أَوْ] وَ رَمَاهُ بِقَاتِلٍ‏.

متن فارسی

 از سخنان آن حضرت است درباره کوفه

(1)گویا ترا می بینم ای کوفه کشیده می شوی (مالیده و کوبیده می شود) مانند کشیده شده چرم عکاظ(بازار معروفی بود در جاهلیت).

(2)مالیده و له می شوی با حادثه ها و بلاها.

(3)زلزله ها و اضطرابات سوارت شوند.

(4)و من میدانم که یچ جباری درباره تو اراده بد نمی کند مگر اینکه خدا او را مبتلا می کند به بلا و گرفتاری مشغول کننده، و یا به او می اندازد تیر کشنده.