متن عربی

120.و من كلام له (علیه السلام):يذكر فضله و يعظ الناس‏

تَاللَّهِ لَقَدْ عُلِّمْتُ تَبْلِيغَ الرِّسَالاتِ وَ إِتْمَامَ الْعِدَاتِ وَ تَمَامَ الْكَلِمَاتِ .
وَ عِنْدَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَبْوَابُ الْحُكْمِ وَ ضِيَاءُ الْأَمْرِ .
أَلَا وَ إِنَّ شَرَائِعَ الدِّينِ وَاحِدَةٌ وَ سُبُلَهُ قَاصِدَةٌ مَنْ أَخَذَ بِهَا لَحِقَ وَ غَنِمَ وَ مَنْ وَقَفَ عَنْهَا ضَلَّ وَ نَدِمَ
اعْمَلُوا لِيَوْمٍ تُذْخَرُ لَهُ الذَّخَائِرُ وَ تُبْلَى فِيهِ السَّرَائِرُ .
وَ مَنْ لَا يَنْفَعُهُ حَاضِرُ لُبِّهِ فَعَازِبُهُ عَنْهُ أَعْجَزُ وَ غَائِبُهُ أَعْوَزُ .
وَ اتَّقُوا نَاراً حَرُّهَا شَدِيدٌ وَ قَعْرُهَا بَعِيدٌ وَ حِلْيَتُهَا حَدِيدٌ وَ شَرَابُهَا صَدِيدٌ.
أَلَا وَ إِنَّ اللِّسَانَ الصَّالِحَ يَجْعَلُهُ اللَّهُ تَعَالَى لِلْمَرْءِ فِي النَّاسِ خَيْرٌ لَهُ مِنَ الْمَالِ يُورِثُهُ مَنْ لَا يَحْمَدُهُ‏.

در فضیلت خود، و اندرز به یاران به

خدا سوگند که راه تبلیغ پیامها، و وفای به وعده ها، و جایگزین کردن سخنان حق به من آموخته شده.
و درهای حکمت و روشنی امر (دین) نزد ما خاندان است.
آگاه باشید که قوانین دین یکی است، و راه های آن راست و روشن است، هر که آن را پیش گیرد به مقصد حق رسد و غنیمت برد، و هر که از آن بازایستد گمراه و پشیمان گردد.
برای روزی کار کنید که اندوخته ها برای آن اندوزند، و «نهان ها را در آن آشکار سازند».[1]
هر که را عقل موجود و خدادادش سود ندهد عقل ناداشته و اکتسابی اش از سود دادن به او عاجز تر است.
از آتشی پروا کنید که گرمایش سوزان، و عمقش بی پایان،و زیورش زنجیر آهنین، و آشامیدنیش زرداب جوشان است.
هلا، نام نیکی که خدای متعال برای آدمی در میان مردم نهد بهتر از ثروتی است که آدمی برای وارثانی به جای نهد که قدرش ندانند و سپاسگزار او نباشند.

[1] اقتباس از سوره ی طارق، آیه ی ۹.