او يکي از رجال علم و ادب و سياست در عصر خود بشمار مي‏رفت، امير علي شير اصلا از قوم جغتا بود و با زبان فارسي و ترکي شعر مي‏گفت، او در فارسي نوائي تخلص مي‏کرد و سروده ‏هاي وي در اين دو زبان معروف مي‏باشند، شرح حال و زندگي امير علي شير و آثار او بسيار مشروح است.
نوائي در مشهد مقدس به تحصيل پرداخت و مدتي از عمرش را در اين شهر گذرانيد، او در زمان سلطنت سلطان حسين مرزا بايقرابه وزارت او منصوب شد و در هرات اقامت گزيد و به امور دولتي و حکومتي پرداخت و از علم و ادب و هنر ترويج کرد.
امير علي شير به کارهاي خير و ساختن رباط ها براي آسايش مسافران همت گماشت و آثار فراواني از خود به جاي گذاشت که هنوز تعدادي از آن ها در خراسان به جاي مانده‏اند، و در هرات هم هنوز نشانه ‏هائي از او هست، که نامش را زنده نگاه داشته است.
علي شير نوائي به مشهد مقدس حضرت رضا عليه‏ السلام هم سخت دل بسته بود، و چون مدتي از عمرش را در اين شهر گذرانده و در اين بلده مقدسه علم و دانش فرا گرفته بود، در عمران و آبادي مشهد و توسعه حرم مطهر امام رضا عليه‏ السلام همت گمارد.
ايوان امير علي شير در صحن عتيق امام عليه ‏السلام از آثار او مي‏باشد که بعدا در زمان نادر شاه طلا شده است، و اکنون به ايوان طلاي صحن کهنه معروف است، او در مشهد آثار ديگري هم دارد که در اين مختصر نمي‏ توان آن‏ها را ذکر نمود.
شيخ آغا بزرگ تهراني رضوان الله عليه در کتاب الذريعه خود امير علي شير را از شارحان نهج ‏البلاغه ذکر مي‏کند و گويد: او کلمات قصار علي عليه‏ السلام را که در نهج ‏البلاغه آمده به شعر ترکي ترجمه کرده و بنظم آورده است و هم چنين کتاب نثر اللئالي راهم به فارسي ترجمه نموده است.
زندگي علمي، ادبي و سياسي او بسيار مفصل است و هم چنين آثار خيريه او از مسجد، مدرسه، کاروانسرا و رباط، در خراسان و ترکستان بسيار زياد بوده و ما ان شاء الله در موسوعه بزرگ «تاريخ مشهد امام رضا عليه ‏السلام» به تفصيل از حالات و خصوصيات و آثار علمي و عمراني او بحث خواهيم کرد.
امير علي شير نوائي در سال 841 متولد شد و در سال 906 در هرات درگذشت و در همان جا مدفون گشت، قبر او اکنون در باغ گوهر شاد واقع در خيابان شهر هرات در کنار قبر گوهر شاد قرار داد و در نگارنده اين مقاله هنگام سفر به هرات از آن ديدن کرده است.

منبع : عزيز الله عطاردي؛ علماي خراسان و نهج البلاغه؛ص 27، 28.