متن عربی
8.وَ مِن خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ یعنی به الزبیر فی حالٍ اقتَضَت ذلک و یَدعوه للدخول فی البیعة ثانیة:
- یَزْعُمُ أَنَّهُ قَدْ بایَعَ بِیَدِهِ،
- وَ لَمْ یُبَایِعْ بِقَلْبِهِ؛ فَقَدْ أَقَرَّ بِالْبَیْعَةِ،
- وَ ادَّعَى الْوَلِیجَةَ،
- فَلْیَأْتِ عَلَیْهَا بِأَمْرٍ یُعْرَفُ؛
- وَ إِلَّا فَلْیَدْخُلْ فِیما خَرَجَ مِنْهُ.
متن فارسی
8.از خطبه هاى آن حضرت است خطاب به زبیر در جایى که اقتضاى چنین سخنى را داشت و هدف امام (علیه السلام) این بود که با این سخن او را به بیعت خود بازگرداند
پیمان شکنى زبیر:
- او ادّعا مى کند که بیعتش تنها با دست بود
- نه با دل، پس اقرار به بیعت کرده،
- ولى مدّعى یک امر پنهانى است (که نیّتش برخلاف آن بوده)
- بنابراین بر او لازم است که دلیل روشنى بر این ادّعاى خود بیاورد
- و گرنه باید در آن چیزى که از آن خارج شده، داخل شود و به بیعت خود بازگردد و به آن و فادار باشد.
