متن عربی

195- و من کلام له (علیه السلام) ینبه فیه علی فضیلته لقبول قوله و أمره و نهیه:
وَ لَقَدْ عَلِمَ الْمُسْتَحْفَظُونَ مِنْ أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله) أَنِّی لَمْ أَرُدَّ عَلَی اللَّهِ وَ لَا عَلَی رَسُولِهِ سَاعَةً قَطُّ وَ لَقَدْ وَاسَیتُهُ بِنَفْسِی فِی الْمَوَاطِنِ الَّتِی تَنْکصُ فِیهَا الْأَبْطَالُ وَ تَتَأَخَّرُ فِیهَا الْأَقْدَامُ نَجْدَةً أَکرَمَنِی اللَّهُ بِهَا وَ لَقَدْ قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) وَ إِنَّ رَأْسَهُ لَعَلَی صَدْرِی وَ لَقَدْ سَالَتْ نَفْسُهُ فِی کفِّی فَأَمْرَرْتُهَا عَلَی وَجْهِی وَ لَقَدْ وُلِّیتُ غُسْلَهُ (صلی الله علیه وآله) وَ الْمَلَائِکةُ أَعْوَانِی فَضَجَّتِ الدَّارُ وَ الْأَفْنِیةُ مَلَأٌ یهْبِطُ وَ مَلَأٌ یعْرُجُ وَ مَا فَارَقَتْ سَمْعِی هَینَمَةٌ مِنْهُمْ یصَلُّونَ عَلَیهِ حَتَّی وَارَینَاهُ فِی ضَرِیحِهِ فَمَنْ ذَا أَحَقُّ بِهِ مِنِّی حَیاً وَ مَیتاً فَانْفُذُوا عَلَی بَصَائِرِکمْ وَ لْتَصْدُقْ نِیاتُکمْ فِی جِهَادِ عَدُوِّکمْ فَوَالَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِنِّی لَعَلَی جَادَّةِ الْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَعَلَی مَزَلَّةِ الْبَاطِلِ أَقُولُ مَا تَسْمَعُونَ وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ لِی وَ لَکمْ.

متن فارسی

در ذکر فضائل خویش

کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام: 
هر آینه و به تحقیق، نگهبانان قرآن و شریعت از اصحاب محمد صلی الله علیه و آله، دانستند که من هرگز حتی در یک لحظه بر خدا و رسول او، هیچ امری را انکار نکرده ام و هر آینه و به تحقیق، در میدانهای جنگی که دلاوران پا به فرار می گذاشتند و قدمها به باز پس نهاده می شد، من پیامبر را یاری می کردم و جان خویش، شریک جان او می دانستم و این به سبب شجاعتی بود که خداوند، مرا با داشتن آن گرامی داشته است .
 هر آینه و به راستی، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، در حالی که سر آن حضرت بر روی سینه من قرار داشت، قبض روح شد و هر آینه و به تحقیق، خون آن حضرت در کف دست من جاری گردید و من آن را به چهره خود کشیدم و هر آینه و به حقیقت من عهده دار غسل دادن آن حضرت صلی الله علیه و آله بودم و فرشتگان در این امر، یاران و کمک کنندگان به من بودند، پس خانه و فضای مقابل آن، از ضجه و شیون فرشتگان، به فریاد و فغان آمد، گروهی از ایشان فرود می آمدند و گروهی دیگر بالا می رفتند که صدای آهسته آنان که بر آن حضرت نماز می گزاردند، از گوش من جدا نمی شد، تا اینکه او را در شکاف قبرش، نهان کردیم، بنابراین چه کسی است سزاوارتر از من نسبت به آن حضرت، چه در زمان حیات او و چه بعد از وفات، پس از جهت بصیرت و یقین (به سوی جهاد با دشمن) بشتابید و باید نیتهای شما در جهاد با دشمنتان، راست و درست باشد، پس، قسم به خدایی که جز او خدایی نیست، همانا من در راه مستقیم حق هستم و به راستی که آنها (یعنی دشمنان) بر لغزشگاه باطل قرار دارند، من چیزهایی را می گویم که شما می شنوید و برای خود و شما، از خداوند، درخواست آمرزش می کنم.