متن عربی

148-  و من كلام له (عليه السلام) في ذكر أهل البصرة :
كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا يَرْجُو الْأَمْرَ لَهُ وَ يَعْطِفُهُ عَلَيْهِ دُونَ صَاحِبِهِ لَا يَمُتَّانِ إِلَى اللَّهِ بِحَبْلٍ وَ لَا يَمُدَّانِ إِلَيْهِ بِسَبَبٍ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَامِلُ ضَبٍّ لِصَاحِبِهِ وَ عَمَّا قَلِيلٍ يُكْشَفُ قِنَاعُهُ بِهِ وَ اللَّهِ لَئِنْ أَصَابُوا الَّذِي يُرِيدُونَ لَيَنْتَزِعَنَّ هَذَا نَفْسَ هَذَا وَ لَيَأْتِيَنَّ هَذَا عَلَى هَذَا قَدْ قَامَتِ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ فَأَيْنَ الْمُحْتَسِبُونَ فَقَدْ سُنَّتْ لَهُمُ السُّنَنُ وَ قُدِّمَ لَهُمُ الْخَبَرُ وَ لِكُلِّ ضَلَّةٍ عِلَّةٌ وَ لِكُلِّ نَاكِثٍ شُبْهَةٌ وَ اللَّهِ لَا أَكُونُ كَمُسْتَمِعِ اللَّدْمِ يَسْمَعُ النَّاعِيَ وَ يَحْضُرُ الْبَاكِيَ ثُمَّ لَا يَعْتَبِرُ .

متن فارسی

ص   339
امام عليه السلام در باره مردم بصره چنين مى فرمايد: هر يك از اين دو نفر (طلحه و زبير) رياست را براى خود مى خواهد و بطرف خويش جلب مى نمايد و از ديگرى طرد ميكند نه با خدا ربطى دارند و نه نسبتى . هر يك نسبت به ديگرى كينه دارد و بزودى پرده از روى چهره آنان برداشته مى شود . بخدا سوگند اگر به آنچه مى خواهند (رياست) برسند اين يكى جان ديگرى را مى گيرد و عليه يكديگر قيام مي كنند . جمعيت «باغيه» (ستمگر ياغى) قيام كرده است پاداش بگيران كجا هستند؟ قانون در باره آنان ثبت شده و آگاهى از آنان قبلا داده شده است . هر حادثه اى علتى دارد و هر عهد شكنى اشتباهى . بخدا سوگند مثل شنونده ى صداى سنگ (كفتار) نخواهم بود .  صداى گريه شنيده شود و در حضور گريه كننده باشد اما سرانجام عكس العملى نشان ندهد .