متن عربی

41-  و من كتاب له (عليه السلام) إلى بعض عماله :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي كُنْتُ أَشْرَكْتُكَ فِي أَمَانَتِي وَ جَعَلْتُكَ شِعَارِي وَ بِطَانَتِي وَ لَمْ يَكُنْ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِي أَوْثَقَ مِنْكَ فِي نَفْسِي لِمُوَاسَاتِي وَ مُوَازَرَتِي وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَيَّ فَلَمَّا رَأَيْتَ الزَّمَانَ عَلَى ابْنِ عَمِّكَ قَدْ كَلِبَ وَ الْعَدُوَّ قَدْ حَرِبَ وَ أَمَانَةَ النَّاسِ قَدْ خَزِيَتْ وَ هَذِهِ الْأُمَّةَ قَدْ فَنَكَتْ وَ شَغَرَتْ قَلَبْتَ لِابْنِ عَمِّكَ ظَهْرَ الْمِجَنِّ فَفَارَقْتَهُ مَعَ الْمُفَارِقِينَ وَ خَذَلْتَهُ مَعَ الْخَاذِلِينَ وَ خُنْتَهُ مَعَ الْخَائِنِينَ فَلَا ابْنَ عَمِّكَ آسَيْتَ وَ لَا الْأَمَانَةَ أَدَّيْتَ وَ كَأَنَّكَ لَمْ تَكُنِ اللَّهَ تُرِيدُ بِجِهَادِكَ وَ كَأَنَّكَ لَمْ تَكُنْ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَ كَأَنَّكَ إِنَّمَا كُنْتَ تَكِيدُ هَذِهِ الْأُمَّةَ عَنْ دُنْيَاهُمْ وَ تَنْوِي غِرَّتَهُمْ عَنْ فَيْئِهِمْ فَلَمَّا أَمْكَنَتْكَ الشِّدَّةُ فِي خِيَانَةِ الْأُمَّةِ أَسْرَعْتَ الْكَرَّةَ وَ عَاجَلْتَ الْوَثْبَةَ وَ اخْتَطَفْتَ مَا قَدَرْتَ عَلَيْهِ مِنْ أَمْوَالِهِمُ الْمَصُونَةِ لِأَرَامِلِهِمْ وَ أَيْتَامِهِمُ اخْتِطَافَ الذِّئْبِ الْأَزَلِّ دَامِيَةَ الْمِعْزَى الْكَسِيرَةَ فَحَمَلْتَهُ إِلَى الْحِجَازِ رَحِيبَ الصَّدْرِ بِحَمْلِهِ غَيْرَ مُتَأَثِّمٍ مِنْ أَخْذِهِ كَأَنَّكَ لَا أَبَا لِغَيْرِكَ حَدَرْتَ إِلَى أَهْلِكَ تُرَاثَكَ مِنْ أَبِيكَ وَ أُمِّكَ فَسُبْحَانَ اللَّهِ أَ مَا تُؤْمِنُ بِالْمَعَادِ أَ وَ مَا تَخَافُ نِقَاشَ الْحِسَابِ أَيُّهَا الْمَعْدُودُ كَانَ عِنْدَنَا مِنْ أُولِي الْأَلْبَابِ كَيْفَ تُسِيغُ شَرَاباً وَ طَعَاماً وَ أَنْتَ تَعْلَمُ أَنَّكَ تَأْكُلُ حَرَاماً وَ تَشْرَبُ حَرَاماً وَ تَبْتَاعُ الْإِمَاءَ وَ تَنْكِحُ النِّسَاءَ مِنْ أَمْوَالِ الْيَتَامَى وَ الْمَسَاكِينِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُجَاهِدِينَ الَّذِينَ أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ هَذِهِ الْأَمْوَالَ وَ أَحْرَزَ بِهِمْ هَذِهِ الْبِلَادَ فَاتَّقِ اللَّهَ وَ ارْدُدْ إِلَى هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ أَمْوَالَهُمْ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ ثُمَّ أَمْكَنَنِي اللَّهُ مِنْكَ لَأُعْذِرَنَّ إِلَى اللَّهِ فِيكَ وَ لَأَضْرِبَنَّكَ بِسَيْفِي الَّذِي مَا ضَرَبْتُ بِهِ أَحَداً إِلَّا دَخَلَ  النَّارَ وَ وَ اللَّهِ لَوْ أَنَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ فَعَلَا مِثْلَ الَّذِي فَعَلْتَ مَا كَانَتْ لَهُمَا عِنْدِي هَوَادَةٌ وَ لَا ظَفِرَا مِنِّي بِإِرَادَةٍ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ مِنْهُمَا وَ أُزِيحَ الْبَاطِلَ عَنْ مَظْلَمَتِهِمَا وَ أُقْسِمُ بِاللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ مَا يَسُرُّنِي أَنَّ مَا أَخَذْتَهُ مِنْ أَمْوَالِهِمْ حَلَالٌ لِي أَتْرُكُهُ مِيرَاثاً لِمَنْ بَعْدِي فَضَحِّ رُوَيْداً فَكَأَنَّكَ قَدْ بَلَغْتَ الْمَدَى وَ دُفِنْتَ تَحْتَ الثَّرَى وَ عُرِضَتْ عَلَيْكَ أَعْمَالُكَ بِالْمَحَلِّ الَّذِي يُنَادِي الظَّالِمُ فِيهِ بِالْحَسْرَةِ وَ يَتَمَنَّى الْمُضَيِّعُ فِيهِ الرَّجْعَةَ وَ لاتَ حِينَ مَناصٍ .

متن فارسی

ص   734

امام عليه السلام در نامه اى به يكى از نمايندگان خود چنين نوشت:

پس از حمد خدا من تو را در امانت خود (رياست) شريك كردم. تو را شعار و مشاور خود قرار دادم. در ميان بستگانم كسى را مطمئن تر از تو نيافتم، زيرا با من برابرانه و دوستانه رفتار مى كردى و امانت را بدستم مى سپردى. آن گاه كه ديدى روزگار
ص   735
بر پسر عمويت چيره شد و دشمن بجنگ او پرداخت و بيت المال مورد تجاوز قرار گرفت و ملت متلاشى و بى اثر شد بمخالفت با پسر عمويت برخاستى و همراه مخالفين دست از او كشيدى و همرديف كارشكنان بكار شكنى عليه وى پرداختى و همدوش خيانتكاران بخيانت با وى مشغول شدى. در نتيجه نه با پسر عمويت رعايت مواسات كردى و نه امانت خود را حفظ و ادا كردى. گويا در جهادت خدا را در نظر نگرفته اى و خدا را خوب نشناخته اى فكر ميكنى باين مردم در دنياى خودشان نيرنگ زده اى و نسبت به بيت المال آنان را فريب داده اى، آن گاه كه قدرت يافتى باين ملت خيانت كنى خيلى زود به آن پرداختى و با عجله به آن دست يازيدى و آنچه توان داشتى از اموال مردم كه براى يتيمان و بيوه زنان ذخيره شده بود همانند گرگ چالاك كه به بز وامانده حمله ميكند ربودى و با كمال نشاط بحجاز حمل كردى و در اين عمل هيچ ناراحت نشدى.
گويا-  ديگرى پدر ندارد-  ارث پدر و مادرت را براى زن و فرزندت برده اى. خيلى عجيب است آيا عقيده به قيامت ندارى آيا از حساب دقيق خدا نمى ترسى توئى كه در رديف عاقلان شمرده مى شدى چگونه آب و خوراكى كه مى دانى براى تو حرام است مصرف ميكنى چگونه با مال يتيمان و بيچارگان، مؤمنين و مجاهدينى كه خدا بيت المال را در اختيار آنان قرار داده و بوسيله آنان، منطقه را حفظ ميكند، كنيز مى خرى و زن مى گيرى از خدا بترس و ثروت اينان را باز گردان اگر چنين نكردى و من بر تو دست يافتم در برابر خدا عذرى ندارى و با شمشيرم كه بر هر كس فرود آوردم او را به جهنم فرستادم بجانت مى افتم. بخدا سوگند اگر حسن و حسين (عليهما السلام) كار تو را انجام دهند روابط ما قطع مى گردد و در فكر من اثرى نخواهند داشت تا حق را از آنان بگيرم و پرده از روى
ص   736
انحراف آنان بردارم. بخداى آفريدگار جهان سوگند ياد ميكنم كه من اموالى كه از آنان گرفته اى و براى من حلال است نمى پسندم كه براى بازماندگانم بگذارم. بزودى مرگ مى رسد گويا به پايان وقت رسيده اى و زير خاك دفن شده اى و اعمال تو در جائى كه ستمگر با حسرت تمام فرياد ميكند و آنانكه حقوق ديگران را پايمال كرده اند و چاره اى هم ندارند، در برابر تو آشكار شده است.