آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  احکام سارقین ( حکمت شماره 271 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

271-رُوِيَ‏ أَنَّهُ [علیه السلام]  رُفِعَ إِلَيْهِ رَجُلَانِ سَرَقَا مِنْ مَالِ اللَّهِ أَحَدُهُمَا عَبْدٌ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ الْآخَرُ مِنْ عُرُوضِ [عُرْضِ‏] النَّاسِ- فَقَالَ ‏ (علیه السلام):أَمَّا هَذَا فَهُوَ مِنْ مَالِ اللَّهِ [فَلَا] وَ لَا حَدَّ عَلَيْهِ مَالُ اللَّهِ أَكَلَ بَعْضُهُ بَعْضاً وَ أَمَّا الْآخَرُ فَعَلَيْهِ الْحَدُّ الشَّدِيدُ فَقَطَعَ يَدَهُ‏.


متن فارسی

روایت است که دو نفر را نزد آن حضرت آوردند که از مال خدا دزدی کرده بودند. یکی از آن دو، بردهای بود از مال خدا (بیت المال مسلمانان) و دیگری مربوط به مال شخصی دیگران. امام (علیه السلام) فرمود: این یکی از مال خداست و حدی بر او جاری نمی شود، زیرا بخشی از مال خدا بخشی دیگر از آن را خورده است. و آن یکی باید حد سخت بر او جاری کرد. پس دست او را برید.

قبلی بعدی