متن عربی

271-رُوِيَ‏ أَنَّهُ [علیه السلام]  رُفِعَ إِلَيْهِ رَجُلَانِ سَرَقَا مِنْ مَالِ اللَّهِ أَحَدُهُمَا عَبْدٌ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ الْآخَرُ مِنْ عُرُوضِ [عُرْضِ‏] النَّاسِ- فَقَالَ ‏ (علیه السلام):أَمَّا هَذَا فَهُوَ مِنْ مَالِ اللَّهِ [فَلَا] وَ لَا حَدَّ عَلَيْهِ مَالُ اللَّهِ أَكَلَ بَعْضُهُ بَعْضاً وَ أَمَّا الْآخَرُ فَعَلَيْهِ الْحَدُّ الشَّدِيدُ فَقَطَعَ يَدَهُ‏.

متن فارسی

روایت است که دو نفر را نزد آن حضرت آوردند که از مال خدا دزدی کرده بودند. یکی از آن دو، بردهای بود از مال خدا (بیت المال مسلمانان) و دیگری مربوط به مال شخصی دیگران. امام (علیه السلام) فرمود: این یکی از مال خداست و حدی بر او جاری نمی شود، زیرا بخشی از مال خدا بخشی دیگر از آن را خورده است. و آن یکی باید حد سخت بر او جاری کرد. پس دست او را برید.