متن عربی

51-  و من کتاب له ( عليه السلام ) إلى عماله على الخراج :
مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِي أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى أَصْحَابِ الْخَرَاجِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَنْ لَمْ يحْذَرْ مَا هُوَ صَائِرٌ إِلَيهِ لَمْ يقَدِّمْ لِنَفْسِهِ مَا يحْرِزُهَا وَ اعْلَمُوا أَنَّ مَا کلِّفْتُمْ بِهِ يسِيرٌ وَ أَنَّ ثَوَابَهُ کثِيرٌ وَ لَوْ لَمْ يکنْ فِيمَا نَهَى اللَّهُ عَنْهُ مِنَ الْبَغْي وَ الْعُدْوَانِ عِقَابٌ يخَافُ لَکانَ فِي ثَوَابِ اجْتِنَابِهِ مَا لَا عُذْرَ فِي تَرْک طَلَبِهِ فَأَنْصِفُوا النَّاسَ مِنْ أَنْفُسِکمْ وَ اصْبِرُوا لِحَوَائِجِهِمْ فَإِنَّکمْ خُزَّانُ الرَّعِيةِ وَ وُکلَاءُ الْأُمَّةِ وَ سُفَرَاءُ الْأَئِمَّةِ وَ لَا تُحْشِمُوا أَحَداً عَنْ حَاجَتِهِ وَ لَا تَحْبِسُوهُ عَنْ طَلِبَتِهِ وَ لَا تَبِيعُنَّ لِلنَّاسِ فِي الْخَرَاجِ کسْوَةَ شِتَاءٍ وَ لَا صَيفٍ وَ لَا دَابَّةً يعْتَمِلُونَ عَلَيهَا وَ لَا عَبْداً وَ لَا تَضْرِبُنَّ أَحَداً سَوْطاً لِمَکانِ دِرْهَمٍ وَ لَا تَمَسُّنَّ مَالَ أَحَدٍ مِنَ النَّاسِ مُصَلٍّ وَ لَا مُعَاهَدٍ إِلَّا أَنْ تَجِدُوا فَرَساً أَوْ سِلَاحاً يعْدَى بِهِ عَلَى أَهْلِ الْإِسْلَامِ فَإِنَّهُ لَا ينْبَغِي لِلْمُسْلِمِ أَنْ يدَعَ ذَلِک فِي أَيدِي أَعْدَاءِ الْإِسْلَامِ فَيکونَ شَوْکةً عَلَيهِ وَ لَا تَدَّخِرُوا أَنْفُسَکمْ نَصِيحَةً وَ لَا الْجُنْدَ حُسْنَ سِيرَةٍ وَ لَا الرَّعِيةَ مَعُونَةً وَ لَا دِينَ اللَّهِ قُوَّةً وَ أَبْلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ مَا اسْتَوْجَبَ عَلَيکمْ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدِ اصْطَنَعَ عِنْدَنَا وَ عِنْدَکمْ أَنْ نَشْکرَهُ بِجُهْدِنَا وَ أَنْ نَنْصُرَهُ بِمَا بَلَغَتْ قُوَّتُنَا وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِي الْعَظِيمِ .

متن فارسی

نامه اي است از آن حضرت (عليه السلام) به مامورين ماليات :

از بنده خدا علي اميرالمومنين به مامورين ماليات اما بعد از حمد و ثناي خداوندي، هر کس که از سرنوشتي که رو به سوي آن مي رود نترسد، براي نفس خود ذخيره اي نمي اندوزد که آن را نگهباني نمايد و بدانيد آنچه به آن مکلف شده است آسان و اندک است در حالي که پاداش آن فراوان است.
 و اگر عذاب و کيفري ترسناک در آنچه که مورد نهي خداوندي قرار گرفته است مانند ظلم و عداوت وجود داشت، در پاداش نيک پرهيز از آن نهي شده ها امتيازي بود که عذري در رها کردن طلب آن نبود.
 پس مابين مردم و خودتان انصاف بورزيد و به برآوردن نيازهاي آنان تحمل نماييد، زيرا شماييد خزانه داران رعيت و وکلاي امت و سفيران پيشوايان.
 و هيچ کس را درباره احتياجي که دارد به خشم وادار نکنيد و از آنچه که طلب مي کند، بازمداريد و براي دريافت ماليات لباس زمستان و تابستان مردم را مفروشيد، همچنين حيوان ها يا بنده اي را که وسيله کار صاحبش است، از دستش مگيريد.
 و هيچ کس را براي يک درهم تازيانه مزنيد و دست به مال کسي نيازيد، چه مسلمان نمازگزار باشد و چه با مسلمانان پيمان همزيستي بسته باشد.
 مگر اسبي يا سلاحي پيدا کنيد که به وسيله آنها تجاوزي به اهل اسلام صورت گيرد، زيرا شايسته نيست براي مسلمانان که وسيله جنگ را در اختيار دشمنان اسلام بگذارد.
 مبادا که شوکت و قدرتي براي کفر بيفزايد.
 و هرگز از خيرخواهي و خيرانديشي درباره خويش دريغ مداريد، همچنين از نيک رفتاري در ميان لشکريان و ياري به رعيت و تقويت دين خدا هرگز مضايقه نکنيد و در راه خدا در تحقيق بخشيدن به آنچه براي شما واجب کرده است، کوشش و تلاش نماييد، زيرا خداوند سبحان به ما و شما احسان فرموده است که با کوشش ها و تلاش هاي خود سپاسگزارش باشيم و تا آن جا که قدرت ما مي رسد او را ياري نماييم و قوه و نيرويي نيست مگر از مقام خداوند بزرگ و باعظمت.