متن عربی

126-  و من کلام له ( عليه السلام ) لما عوتب على التسوية في العطاء:
أَ تَأْمُرُونِّي أَنْ أَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ فِيمَنْ وُلِّيتُ عَلَيْهِ وَ اللَّهِ لَا أَطُورُ بِهِ مَا سَمَرَ سَمِيرٌ وَ مَا أَمَّ نَجْمٌ فِي السَّمَاءِ نَجْماً لَوْ کانَ الْمَالُ لِي لَسَوَّيْتُ بَيْنَهُمْ فَکيْفَ وَ إِنَّمَا الْمَالُ مَالُ اللَّهِ أَلَا وَ إِنَّ إِعْطَاءَ الْمَالِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ تَبْذِيرٌ وَ إِسْرَافٌ وَ هُوَ يَرْفَعُ صَاحِبَهُ فِي الدُّنْيَا وَ يَضَعُهُ فِي الْآخِرَةِ وَ يُکرِمُهُ فِي النَّاسِ وَ يُهِينُهُ عِنْدَ اللَّهِ وَ لَمْ يَضَعِ امْرُؤٌ مَالَهُ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ لَا عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ إِلَّا حَرَمَهُ اللَّهُ شُکرَهُمْ وَ کانَ لِغَيْرِهِ وُدُّهُمْ فَإِنْ زَلَّتْ بِهِ النَّعْلُ يَوْماً فَاحْتَاجَ إِلَى مَعُونَتِهِمْ فَشَرُّ خَلِيلٍ وَ أَلْأَمُ خَدِينٍ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): اين سخنان را در هنگامي فرمود که در تقسيم بيت المال به طور مساوي مورد توبيخ قرار گرفت.

آيا شما به من امر مي کنيد که در قلمرو زمامداري خود با ستمکاري پيروز شوم! سوگند به خدا هرگز چنين کاري نمي کنم مادامي که شب و روز پشت سر هم مي آيند و مي روند، و مادامي که ستاره اي به دنبال ستاره اي حرکت مي کند. اگر مال از آن من بود، همه مردم را در تقسيم آن مساوي مي گرفتم، چه رسد به اين که مال قطعا مال خدا است. آگاه باشيد، که عطاي مال در غير موردش افراط در خرج و اسراف است و اين افراط گري و اسراف صاحبش را در دنيا بالا مي برد و در آخرت ساقطش مي نمايد. و در ميان مردم عزيز مي دارد و در نزد خدا پست و خوارش مي سازد. و هيچ کسي مال خود را در مصرف ناحق و براي کساني که شايستگي آن مال را ندارند، صرف نمي کند، مگر اينکه خداوند او را از سپاسگزاري همان مردم محروم مي نمايد. و محبت آنان براي کسي ديگر برقرار مي گردد و اگر روزي پايش در حوادث روزگار بلغزد و به کمک آنان نيازمند شود، همان مردم بدترين دوست و لئيم ترين رفيق مسحوب مي گردند.