متن عربی

38.وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام و فیها علّة تسمیة الشبهة شبهة، ثمّ بیان حال الناس فیها

1. وَ إِنَّما سُمَّیَتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِاَنَّها تُشْبِهُ الْحَقَّ:
2. فَأَمَّا أَوْلِیَاءُ اللّهِ فَضِیَاؤُهُمْ فِیهَا الْیَقِینُ،
3. وَ دَلِیلُهُمْ سَمْتُ الْهُدَى،
4. وَ أَمَّا أَعْدَاءُ اللّهِ فَدُعَاؤُهُمْ فِیَها الضَّلالُ،
5. وَ دَلِیلُهُمُ الْعَمَى.
6. فَما یَنْجُو مِنَ الْمَوْتِ مَنْ خَافَهُ،
7. وَ لا یُعْطَى الْبَقَاءَ مَنْ أَحَبَّهُ.

متن فارسی

38.از خطبه هاى آن حضرت است در تبیین، علت نام گذارى شبهه، به «شبهه» و حال مردم به هنگام گرفتارى در آن

1. ضرورت شناخت شبهات: شبهه، تنها از این جهت شبهه نامیده شده که شباهتى به حق دارد (هر چند در واقع باطل است)،
2. امّا دوستان خدا در برابر شبهات، نور و چراغ راهشان یقین است
3. و راهنمایشان سمت و مسیر هدایت.
4. و امّا دشمنان خدا، دعوت کننده آنان در شبهات، همان ضلالت است
5. و راهنماى آن ها کوردلى است.
6. ترس از مرگ: آن کس که از مرگ بترسد، (هرگز به دلیل این ترس) از مرگ رهایى نمى یابد و آن کس که بقا را دوست دارد به او بقا نمى دهند. آن کس که از مرگ بترسد، (هرگز به خاطر این ترس) از مرگ رهایى نمى یابد
7. و آن کس که بقا را دوست دارد بقا به او نمى دهند.