متن عربی

9ـ وفی حدیثه (علیه السلام):

کُنَّا إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ اتَّقَیْنَا بِرَسُولِ اللّه (صلی الله علیه و آله)، فَلَمْ یَکُنْ أَحَدٌ مِنَّا أَقْرَبَ إِلَى الْعَدُوِّ مِنْهُ.

ومعنى ذلک أنّه إذا عَظُم الخَوفُ من العدوَّ، واشتدّ عِضاضُ الحربِ فَزِع المسلمون إلى قتال رسول الله (صلی الله علیه و آله) بنفسه، فیُنزِل الله علیهم النّصرَ به، ویأمَنون ممّا کانوا یخافونه بمَکانِه.

و قوله: «إذا احمرّ البأس» کنایة عن اشتداد الْأَمر، و قد قیل فی ذلک أقوال، أحسنها: أنّه شبّه حَمْیَ الحربِ بالنّار الّتى تجمَع الحرارةَ والحُمرة بفِعلها ولونها وممّا یقوّی ذلک قول رسول الله (صلی الله علیه و آله)، وقد رأى مُجْتَلَدَ النّاسِ یومَ حُنَینٍ وهی حَربُ هَوازن: «الآنَ حَمِیَ الوَطِیسُ» فالوَطِیسُ: مُستَوقَدْ النّار، فشبّه رسول الله (صلی الله علیه و آله) ما استَحَرّ من جِلاد القَومِ باحتِدامِ النّار وشدّة التِهابها.

اِنْقَضَى هَذا الفَصلُ، ورَجَعْنا إلى سُنَـنِ الفَرضِ الأوّلِ فی هَذا البَابِ. [1]

متن فارسی

9. شجاعت پیامبر (صلی الله علیه و آله) در جنگ: در حدیثى امام (علیه السلام) فرمود:

هرگاه آتش جنگ، سخت شعله ور مى شد ما به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پناه مى بردیم و در آن هنگام هیچ یک از ما از او به دشمن نزدیک تر نبود!

اين فصل (كه ناظر به تفسير بعضى از واژه ها و جمله هاى فصيح و بليغ آن حضرت علیه السلام بود) پايان يافت و به شيوه سابق در نقل كلمات قصار [1] [1]بازمى گرديم.